Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΣ

ΑΡΘΡΑ - ΕΙΔΗΣΕΙΣ (από αριθμό φύλλου 85 έως ...)
(Για προηγούμενες καταχωρήσεις, στη σελίδα "ΑΡΘΡΑ - ΕΙΔΗΣΕΙΣ")

ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 89

Από το Δ.Σ.
Αγαπητοί συγχωριανοί φίλες και φίλοι,

H παράδοση  θεωρεί ότι  η αρχαιότερη ομιλία για τη γιορτή  των  Χριστουγέννων εκφωνήθηκε από τον Μέγα Βασίλειο στην Καισάρεια της Καππαδοκίας το έτος 376 μ.Χ.Άλλες Ιστορικές πηγές επισημαίνουν πως ο εορτασμός των Χριστουγέννων άρχισε να τηρείται στη Ρώμη γύρω στο 335, αν και κάποιοι ερευνητές βασιζόμενοι σε αρχαίους ύμνους με χριστουγεννιάτικη θεματολογία θεωρούν ότι τα πρώτα βήματα που οδήγησαν στον εορτασμό αυτό έγιναν μέσα στον 3ο αιώνα. Επί Πάπα Ιουλίου Α’ (337-352) τα Χριστούγεννα σταμάτησαν να γιορτάζονται μαζί με τα Θεοφάνεια και θεσπίσθηκε ως επέτειος η 25 Δεκεμβρίου κατόπιν έρευνας των αρχείων της Ρώμης, όπως πιστεύεται, επί της απογραφής που έγινε επί αυτοκράτορα Οκταβιανού Αυγούστου, σε συνδυασμό με υπολογισμό ρήσης του Ευαγγελίου (το οποίο και συνέτεινε) του Προδρόμου λεχθείσα περί τον Χριστόν:"Εκείνος δει αυξάνειν, εμέ δε ελατούσθαι" (Ιωάνν. γ’30). Με βάση αυτή την υποθετική πηγή, η Γέννηση του Χριστού ορίσθηκε κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο όπου και αρχίζει η αύξηση των ημερών. Στον καθορισμό της 25ης Δεκεμβρίου ως ημερομηνίας εορτασμού συντέλεσαν προφανώς η μεγάλη εθνική εορτή του «ακατανίκητου» θεού Ήλιου (Dies Natalis Solis Invicti) και ο εορτασμός των γενεθλίων του Μίθρα που ήταν διαδεδομένα σε όλη την επικράτεια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας με την έννοια ότι η επιλογή αυτής της ημέρας ως ημέρας γέννησης του Χριστού είχε να κάνει με την προσπάθεια αντικατάστασης των παγανιστικών (μη χριστιανικών) γιορτών που τηρούνταν εκείνον τον

καιρό, όπως τα Σατουρνάλια και τα Μπρουμάλια. Συνεπώς, όταν  ο   Χριστιανισμός έγινε η επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας, προσπάθησε να απορροφήσει και να δώσει νέα διάσταση και νέα σημασία σε πανάρχαια    λατρευτικά έθιμα και λατρευτικές συνήθειες αιώνων.

Πάντως, παρά τις απαγορεύσεις της εκκλησίας για πολλές από  τις  εκδηλώσεις που  τελούνταν στην αντίστοιχη του Δωδεκαημέρου περίοδο ή τις νομοθεσίες, αυτές διατηρήθηκαν κυρίως στην ύπαιθρο καθ’όλη την διάρκεια των ρωμαϊκών αυτοκρατορικών χρόνων, μέχρι τον 5ο μ.Χ. αιώνα. Σε μεταγενέστερη εποχή πολλά από τα έθιμα τους (ανταλλαγή δώρων, γλέντια, χαρτοπαίγνια κ.ο.κ.) μεταβιβάστηκαν στον εορτασμό τής Πρωτοχρονιάς. Στη Ρώμη το καλεντάρι των Φιλοκαλίων (354 μ.Χ.) περιλαμβάνει στην

ημερομηνία  της  25ης  Δεκεμβρίου, απέναντι από την παγανιστική Natalis invicti, δηλ. «γέννηση του ακατανίκητου (ήλιου)», την φράση «VIII kaalitan nattis Christus in Bethleem ludea». Από τη Δύση ο εορτασμός της Γεννήσεως στις 25 Δεκεμβρίου πέρασε και στην Ανατολή γύρω στο 376. Το 386 ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος παρότρυνε την εκκλησία της Αντιόχειας να συμφωνήσει στην 25η Δεκεμβρίου ως ημέρα εορτασμού της Γέννησης. Τον καιρό του Αγ. Αυγουστίνου (354-430) η ημερομηνία της Γιορτής της

Γέννησης είχε καθοριστεί, πάντως ο Αυγουστίνος την παραλείπει από τον κατάλογό του με τις σημαντικές χριστιανικές επετείους. Με τον χρόνο επεκράτησε σε όλο τον χριστιανικό κόσμο εκτός της Αρμενικής Ορθόδοξης Εκκλησίας που συνεχίζει τον συνεορτασμό με τα Θεοφάνια. Το 529 ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός απαγόρευσε την εργασία και τα δημόσια έργα κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων και τα ανακήρυξε δημόσια αργία. Ως το 1100, καθώς είχε επεκταθεί η δράση των ιεραποστολών στις παγανιστικές ευρωπαϊκές φυλές, όλα τα έθνη της Ευρώπης γιόρταζαν τα Χριστούγεννα. Εντούτοις, αργότερα, εξαιτίας της Μεταρρύθμισης απαγορεύτηκε ή περιορίστηκε κατά περιόδους η τήρησή του εορτασμού τους σε διάφορες χώρες της Ευρώπης και στην Αμερική, καθώς θεωρούνταν ότι περιλάμβανε σε μεγάλο βαθμό ειδωλολατρικά στοιχεία.

Η διαμόρφωση της μικρής πλατείας του χωριού μας

Γράφει: Ο Πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου Ηλίας Μπάλτας

Αγαπητοί συγχωριανοί

Τα έργα για την διαμόρφωση της πλατείας του χωριού μας έχουν ξεκινήσει και προχωρούν με σχετικά εντατικό ρυθμό. Μέχρι τώρα, όπως βλέπετε και από τις φωτογραφίες, έχει διαμορφωθεί ο χώρος στο πρανές και είναι έτοιμος για να φυτευτούν τα άνθη και τα φυτά (τριανταφυλλιές κτλ.). 

Κατασκευάστηκε μια ενδιάμεση μαντρούλα, ώστε να μπορέσουνε να ευθυγραμμίσουμε το επάνω μέρος. Τοποθετήθηκαν φωτιστικά σώματα και έχουν χτιστεί και δυο πάγκοι-καθίσματα, οι οποίοι δεν έχουν ακόμα την τελική τους μορφή.

Στον επίπεδο χώρο έχει πέσει τσιμέντο, αφού πρώτα τοποθετήθηκαν αγωγοί για την απορροή των όμβρων υδάτων και σωληνώσεις για νερό και ηλεκτρικά. Έχουν χτιστεί οι θέσεις που θα φυτευτούν τα δύο δέντρα. Και στο επάνω μέρος που θα κατασκευαστεί ο καταρράκτης έχουμε μόνο τα μπετά. Μια εικόνα πως θα είναι η πλατεία στην τελική της μορφή, βλέπετε στην φωτογραφία.

Στην αρχή της προσπάθειάς μας έγιναν μερικά λάθη επιλογής( και ποιος δεν κάνει λάθη!), μέχρι που τελικά, καταλήξαμε σε μια μελέτη-σχέδιο που μας πρότεινε αφιλοκερδώς ο διακεκριμένος Γερμανός αρχιτέκτονας Michael Wiese (Αγαλιαναίος από επιλογή ο Herr Wiese), ο οποίος ανταποκρίθηκε με προθυμία και ταχύτητα στην παράκλησή μου και μας εκπόνησε από το γραφείο του στο Μόναχο της Γερμανίας, μια τέλεια τεχνικά και αισθητικά και πρακτικά εφαρμόσιμη μελέτη για την πλατεία, βάσει της οποίας πορευόμαστε στο εξής. Τον ευχαριστούμε θερμά και είμαστε βαθιά υποχρεωμένοι απέναντί του.

Ευχαριστούμε επίσης, όλους τους συγχωριανούς που από το υστέρημά τους χρηματοδότησαν το έργο ως τώρα. Ιδιαίτερα ευχαριστούμε για την γενναιόδωρη προσφορά τους, την Αθηνά Μπαλτά- Μονογιού( η οποία με την προσφορά της μας έδωσε την μαγιά για να ξεκινήσει το έργο), το ζεύγος Dieter και Margaret Wiese,τον αρχιτέκτονα γιο τους Michael Wiese, τον Γεώργιο Κ. Μπαλτά, τον Ιούλιο Π. Παρασκευόπουλο, που μας βοήθησε με τα μηχανήματα, τον Ιωάννη Γαλάνη και τον Γεώργιο Φωτεινό. Και όλους τους υπόλοιπους που αναφέρονται στην κατάσταση-λίστα η οποία θα απαναδημοσιευθεί με διορθώσεις στο επόμενο φύλλο.

Επειδή το έργο είναι ημιτελές και για την ολοκλήρωσή του απαιτούνται χρήματα, κάνουμε έκκληση προς όλους τους συγχωριανούς, όποιος βέβαια δύναται και επιθυμεί, να βο-ηθήσει ώστε να τελειώσει το έργο. Τις προσφορές σας μπορείτε να τις δίνετε στον κο. Παν. Παναγιωτόπουλο, Σύμβουλο του τ. Συμβουλίου τηλ. 27610-24209 και 6945975804, καθώς και στον ταμία του συλλόγου μας Θ. Γυφτόπουλο με την διευκρίνιση για την πλατεία.

Βέβαια οι εποχές είναι δυσχερείς για όλους μας οικονομικά, αλλά βοηθώντας από το υστέρημά μας για να ολοκληρώσουμε το έργο, κάνουμε μια επένδυση στο μέλλον. Διότι και εμείς συμβάλλουμε στην αισθητική αναβάθμιση του χωριού μας, όταν καθισμένοι στον χώρο της πλατείας θα απολαμβάνουμε την ομορφιά του τοπίου.

Εμείς πάντως, το τοπικό συμβούλιο υποσχόμαστε ότι θα κάνουμε ότι είναι δυνατόν δίχως να υπολογίσουμε κόπους και θυσίες για να τελειώσει το έργο.

Μπράβο στο Τοπικό Συμβούλιο

Γράφει ο Χαρίλαος Παπαδόπουλος

Οποιος συγχωριανός επισκέφθηκε τελευταία το χωριό μας θα διαπίστωσε ότι έχει σημαντικά βελτιωθεί η εικόνα του στο κέντρο, αφού εκεί ευρίσκεται σε εξέλιξη το έργο κατασκευής πλατείας στο οικόπεδο της δωρεάς των αδελφών Παναγόπουλου. Αξίζει να τονιστεί ότι το έργο αυτό είναι μία πρωτοβουλία του τοπικού συμβουλίου του χωριού μας (Μπάλτας Ηλίας, Παναγιωτόπουλος Πάνος και Αδαμόπουλος Τάσος) και χρηματοδοτείται αποκλειστικά με τις δωρεές των συγχωριανών μας ( βλέπετε σχετικό κατάλογο των δεκατεσσάρων αρχικών δωρητών στο τελευταίο τεύχος της εφημερίδας μας, αρ. φύλλου 88).

Το έργο υλοποιείται σύμφωνα με μελέτη και ωραίο σχέδιο που εκπόνησε δωρεάν Γερμανός αρχιτέκτονας που διατηρεί κατοικία στον Κισσό,συγκεκριμένα πρόκειται για το γιο του κυρίου Deeter Wiese. Το έργο αυτό κατά την άποψή μου δένει αρμονικά με τον περιβάλλοντα χώρο και αναβαθμίζει σημαντικά το κέντρο του χωριού μας αφού είναι συνέχεια της πλατείας με τα πρώην μαγαζιά, το εν λειτουργία καφενείο (του Τζίμη) και της εκκλησία μας.

Ο δήμος Τριφυλίας ευρισκόμενος σε δεινή οικονομική κατάσταση απέχει αναγκαστικά από κάθε χρηματική ενίσχυση, κατόπιν αυτού είναι απαραίτητη η οικονομική ενίσχυση του τοπικού συμβουλίου μας, από το υστέρημά μας τώρα πλέον, για την ολοκλήρωση του ωραίου και χρήσιμου αυτού έργου.

Τελειώνοντας συγχαίρω τα μέλη του τοπικού συμβουλίου για την πρωτοβουλία τους αυτή και ιδιαιτέρως τον Ηλία Μπάλτα που το τριήμερο 26, 27 και 28 Οκτωβρίου 2012 ευρίσκετο καθημερινά και επί δεκαώρου βάσεως στο έργο, εποπτεύοντας τις εργασίες (μπετά) που εκείνες τις ημέρες εγένοντο από τον εργολάβο του έργου, το ανωτέρω διαπίστωσα προσωπικά ευρισκόμενος αυτές τις ημέρες στο χωριό μας.

ΜΠΡΑΒΟ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΟ ΤΟΠΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕ ΧΡΗΣΙΜΑ ΕΡΓΑ 

«ΕΛΛΑΔΑ ΣΑΝ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΣΟΥ»

Γράφει η Μάρθα Μπούσουλα

Ελλάδα σαν τον ήλιο σου, ήλιος αλλού δεν λάμπει (Λορέντζος Μαβίλης). Ένα πλεούμενο μέσα στις τρικυμισμένες θάλασσες των καιρών η Ελλάδα μας. Άγρια τα κύματα ολούθε τη χτυπούν, μα αδύναμα να την καταποντίσουν, γιατί η ρότα της είναι στραμμένη πάντοτε προς την Αθανασία. Στα θέμελά της έχει των Αγίων μας τα λείψανα και στην μορφή της έχει τον Σταυρό, ταυτίζεται η μοίρα της μαζί τους. Θηριομαχεί διαρκώς με της προδοσίας την πλεκτάνη και με της περίτεχνης απάτης την κακία. Ωστόσο αυτή ζημώνει με το αίμα της τα χώμα αιώνες τώρα. Γι’ αυτό είναι ατέρμονη η φωτεινή πορεία της. Τα θέμελά της χάνονται στα βάθη του χρόνου, της προγονικής σοφίας της ο κρουνός και της ορθοδοξίας της η κολυμβήθρα σκορπούν μηνύματα ζωής σε έθνη και λαούς. Ξένοι κουρσάροι αέναα ζηλεύουν την ένθετη ορμή της. Με αγκωνάρια περμένα από τα θέμελά της χτίσαν τα εθνικά τους σπιτικά όλοι οι λαοί σε ανατολή και δύση. Ληστές συμμαχικοί από τα σπλάχνα της βγαλμένοι, θρεμμένοι με το αίμα της οι νέοι εφιάλτες αρπάζουν τους θησαυρούς της, μολύνουν την τιμή της συνεχώς. Της Ορθόδοξης πίστης της τα φώτα που τα σκόρπισε στα πέρατα της γης, στο τότε και στο τώρα με τους άοκνους ιεροποστόλους της σε Αφρική και Ασία, στη Κίνα και στη Βραζιλία.

Διαμελίζεται η πατρίδα μας, από τις αρπάγες της αδικίας, από τους σφετεριστές του πνευματικού της πλούτου. Εν τούτοις ζει ακόμα και θα ζει και θα ανασταίνεται από την τέφρα της αιώνια. Δεν κλαίω, ωστόσο τούτη την ώρα τα άδεια της ταμεία, τη φτώχια και τα χρέη. Κλαίω γιατί πελέκισαν τις ρίζες της, της ανθρωπιάς της τα κάστρα, της τιμής και της σωφροσύνης την ομορφία. Κλαίω γιατί επιβουλεύονται της γλώσσας της το πλούτο με τόση ακροβολογία και πλασικότητά της με τη την διαχρονικότητα και τον δυναμισμό της τον τρισχιλιόχρονο, γιατί βαραθρώνουν τις πολιτιστικές της αξίες. Κλαίω γιατί φθείρουν τη νιότη της οι έμποροι του θανάτου. 

Ελλάδα μου, πατρίδα μου, πατρίδα μου μεγάλη σ’ έχουν πετσοκόψει οι εχθροί σου, μα εσύ δαφνοστεφανωμένη με της αντρειοσύνης σου τη λευτεριά, στέκεις παντοτινά όρθη. Είσαι η πύλη της Ανατολής, της Δύσης αγκωνάρι. Ένα φανέρψμα ζωής που αέναα πάλλει. Της οικουμένης είσαι η πιο ψιλή μορφή. Δεν θα σε χαμηλώσουν οι Αιώνες.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ: Γιορτή χαράς και ελπίδας

Από τη Μάρθα Μπούσουλα

Ένας χρόνος πέρασε και κύλησε τόσο γρήγορα. Καθώς οι μέρες του Δεκέμβρη γίνονται συνεχώς μικρότερες, η γέννηση του Χριστού έρχεται να μας δώσει λάμψη, ελπίδα, ζωντάνια. Και είναι τόσο λαμπερό το αστέρι, είναι τόσο δυνατή η λάμψη του, που έχει τη δύναμη να εξουδετερώσει τη συννεφιά του Δεκέμβρη και να είναι το μεγαλύτερο γεγονός, η μεγαλύτερη μέρα στη χρονιά που τελειώνει. Ο μικρός Ιησούς, το νεογέννητο βρέφος στη μικρή του φάτνη είναι ότι ωραιότερο μπορεί να προσφέρει η Χριστιανοσύνη στον άνθρωπο. Ο μελαγχολικός Δεκέμβρης ανοίγει με την παγωνιά, το κρύο, αλλά η σκηνή φωτίζεται με το αστέρι, γιατί είναι ο αγγελιοφόρος που προλέγει τον ερχομό του Χριστού στη γη που με τόση ανυπομονησία οι άνθρωποι όλων των εποχών περίμεναν και συνεχίζουν να περιμένουν. Ίσως τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά χρειάζεται ο άνθρωπος ένα μικρό μωρό, ένα βρέφος για να φέρει γαλήνη, ειρήνη, ηρεμία σ’ ολόκληρο τον κόσμο και στον κάθε άνθρωπο χωριστά που τόσο πολύ ανάγκη τον έχει. Έλα Χριστέ μου μεσ’ στην ομίχλη μας την ξαστεριά να φέρεις. Έλα να κατοικίσεις στις καρδιές μας, δίνοντάς μας δύναμη να πορευτούμε στις δύσκολες μέρες που περνάει η πατρίδα μας. Και έχοντας εσένα βοηθό και βαθειά πίστη μέσα μας, θα ψελίζομε τις λέξεις. Μη φοβηθείς αυτόν που στήριξε στη πίστη επάνω την ελπίδα, τον είδα στην ζωή να μάχεται και πάντα ανίκητο τον είδα.

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΕ ΑΡΩΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ

Γράφει ο Γιάννης Αδαμόπουλος

Οι πολιτιστικές εκδηλώσεις του Συλλόγου μας είναι πολλές και όμορφες. Αυτές όμως που πραγματοποιούνται στα χώματα της Αγαλιανής έχουν μια ιδιαίτερη ομορφιά. Έχουν τη δύναμη να σκορπούν χαρά σε μικρούς και μεγάλουςς, σε μόνιμους κατοίκους και ετεροδημότες. Επιχειρώντας μια αξιολόγηση, σκέκομαι στις εκδηλώσεις που γίνονται για τα παιδιά. Ο Σύλλογός μας δίνει την πρέπουσα προσοχή στα νιάτα. Το Δ.Σ. σ’ αυτό το κομμάτι παίρνει άριστα !!! Με μαέστρο τον αντιπρόεδρο και γαμπρό της Αγαλιανής Γιώργο Χάλαρη, δίνει ρεσιτάλ !!! Πολύτεκνος πατέρας ο Γιώργος, δίνει όλο του το είναι στις εκδηλώσεις που αφορούν παιδιά. Οι εκδηλώσεις που ενώνουν, συγκινούν, συναρπάζουν και δίνουν χαρά στα παιδιά, σκορπούν παντού το άρωμα της ελπίδας. Χρέος όλων μας είναι να αγκαλιάσουμε αυτές τις εκδηλώσεις. Ίσως είναι ό,τι πολυτιμότερο μπορούμε να προσφέρουμε στο παραπονεμένο χωριό μας. Γιατί ο νέος είναι η πνοή του μέλλοντος, η ηλιαχτίδα του αύριο. Και το νεαρό άτομο, καθώς αναπτύσσεται, παίρνει μέρος σε ένα διαρκώς διευρυνόμενο κόσμο που αποτελείται από ένα πλήθος εικόνων, συναισθημάτων και προδιαγραφών. Ο τρόπος που είναι συναρμολογημένος αυτός ο κόσμος, οι κανόνες που διέπουν την οργάνωση, τη λειτουργία και τη διατήρηση της συνοχής του, οι παράγοντες που συντελούν στη μεταβολή του, η θέση του καθενός μέσα σε αυτόν καθώς οι σχέσεις που το άτομο αναπτύσσει με αυτόν τον κόσμο και τα επιμέρους στοιχεία του, είναι πράγματα που ο νέος άνθρωπος αγνοεί. Εμείς λοιπόν οι ενήλικες οφείλουμε να αναπτύξουμε μεθόδους και μηχανισμούς, να θεσπίσουμε δηλαδή διαδικασίες που θα βοηθήσουν τα παιδιά μας να γνωρίσουν τον κόσμο και τον ευατό τους. Πρόκειται για μια διαδικασία μάθησης και κοινωνικής ένταξης. Στον άνθρωπο δόθηκε η νόηση αλλά και η ελευθερία να διαλέξει τι θα πράξει – το καλό ή το κακό. Εμείς πρέπει να φροντίσουμε ώστε τα παιδιά μας να γίνουν σταθεροί οδηπόροι της αρετής. Να τους μιλήσουμε για τις αξίες, τι είναι οι αρετές, τα αγαθά στην ηθική σφαίρα της ζωής. Πάντως οι αξίες ερμηνεύονται με συναισθήματα, γι’ αυτό πρέπει να βάζουμε στη ζωή μας όσο περισσότερο μπορούμε αγάπη και στοργή, ευγωμοσύνη, αυτοπεποίθηση, ενθουσιασμό, χαρά, προσφορά, φιλία, ευαισθησία και σεβασμό. 

Ο R. Russel γράφει: Τα παιδιά μαθαίνουν αυτό τον τρόπο που ζούν. Αν ένα παιδί ζει μέσα στη κριτική, μαθαίνει να κατακρίνει. Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα, μαθαίνει να καυγαδίζει. Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ειλικρίνεια, μαθαίνει να είναι ντροπαλό. Αν ένα παιδί ζει μέσα στη ντροπή, μαθαίνει να αισθάνεται ένοχο. Αν ένα παιδί ζει μέσα στη κατανόηση, μαθαίνει να είναι υπομονετικό. Αν ένα παιδί ζει στην ενθάρρυνση, μαθαίνει να έχει εμπιστοσύνη. Αν ένα παιδί ζει μέσα σε ασφάλεια, μαθαίνει να πιστεύει. Αν ένα παιδί ζει μέσα σε επιδοκιμασία, μαθαίνει να έχει αυτοεκτίμηση. Αν ένα παιδί ζει μέσα σε παραδοχή και φιλία, μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη μέσα στο κόσμο

Ελαιόλαδο - Μεσογειακή Διατροφή

Mια διατροφή που προσφέρει υγεία και μακροζωία

Γράφει ο Γιώργος  Χάλαρης

Κάνοντας μια «βόλτα» στο internet για να δω πως συνδέεται το ελαιόλαδο με τη μεσογειακή διατροφή, βρήκα τα παρακάτω τα οποία θεωρώ ότι θα πρέπει να αναφερθούν, ώστε εκμεταλλευόμενοι την εμπειρία των μεγαλυτέρων σε ηλικία και με τη βοήθειά τους  να γίνουν γνωστά και στους νέους προς όφελός τους.

Κατ’αρχή, η Μεσογειακή Διατροφή αντικατοπτρίζει τις τυπικές διατροφικές συνήθειες των κατοίκων της Μεσογείου. Βασίζεται στην απλή παρασκευή εύγευστων πιάτων χάρη στην ευρεία γκάμα προϊόντων που παράγονται σε αυτές τις χώρες. Τα τελευταία πενήντα χρόνια έχει εμφανιστεί στο παγκόσμιο προσκήνιο μια ομόφωνη διεθνής επιστημονική άποψη ότι η παραδοσιακή διατροφή των χωρών της Μεσογείου είναι πιο υγιής από τις δυτικές ή τις άφθονες δίαιτες. Αυτή η ομοφωνία είναι αξιόπιστη επειδή είναι αποτέλεσμα της εργασίας ερευνητών απ’ όλα τα σημεία του κόσμου και είναι ανεξάρτητη από μονάδες βιομηχανικού ενδιαφέροντος ή από οποιαδήποτε χώρα. Στις αρχές τις δεκαετίας του '60, ξεκίνησε μια έρευνα της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, με στόχο τη μελέτη των διατροφικών συνηθειών, ανθρώπων από 7 διαφορετικές χώρες (Ελλάδα, Ιταλία, Γιουγκοσλαβία, Ολλανδία, Φινλανδία, ΗΠΑ και Ιαπωνία). Διήρκεσε 30 χρόνια και πήραν μέρος περίπου 13.000 άτομα ηλικίας 40-59 ετών. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας έδειξαν ότι άνθρωποι που ζούσαν στις μεσογειακές χώρες και κυρίως στην Ελλάδα, εμφάνιζαν τα μικρότερα ποσοστά θνησιμότητας από καρκίνο και στεφανιαία νόσο και είχαν το μεγαλύτερο μέσο όρο ζωής, σε σχέση με τους κατοίκους των άλλων χωρών. Προσπαθώντας οι επιστήμονες να ανακαλύψουν το μυστικό, οδηγήθηκαν στο συμπέρασμα ότι ο ιδιαίτερος και φυσικός τρόπος ζωής τους (εργασία στην ύπαιθρο, αυξημένη φυσική δραστηριότητα), αλλά και η απλή και λιτή διατροφή τους, η οποία έγινε παγκοσμίως γνωστή ως Μεσογειακή Διατροφή, ήταν η αιτία αυτού του φαινομένου. Πρόσφατη μεγάλη έρευνα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Χάρβαρντ, που δημοσιεύτηκε πριν από ένα χρόνο στο περιοδικό New England Journal of Medicine, επιβεβαιώνει ότι η μεσογειακή διατροφή παρατείνει τη ζωή και προστατεύει από τις καρδιοπάθειες και τον καρκίνο.

Η ελληνική εκδοχή της Μεσογειακής Διατροφής αποτελείται από προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα και διαμόρφωσαν τις διατροφικές συνήθειες των Ελλήνων από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Η μεσογειακή διατροφή είναι πλούσια σε φρούτα και λαχανικά και περιλαμβάνει ζυμαρικά, ψωμί, δημητριακά, ρύζι και πατάτες, πουλερικά και ψάρια, γαλακτοκομικά προϊόντα, μερικά πολύ λίγο επεξεργασμένα εποχιακά τρόφιμα και ελάχιστο κρέας. Περιλαμβάνει όμως δύο βασικά συστατικά: το ελαιόλαδο που είναι η κύρια πηγή λίπους και το κρασί. Η ημερήσια πρόσληψη γαλακτοκομικών γίνεται κυρίως με τη μορφή τυριού ή γιαουρτιού. Το πιο συνηθισμένο επιδόρπιο είναι τα φρούτα εποχής. Τα γλυκά καταναλώνονται λίγες φορές την εβδομάδα, ενώ πολλές φορές τη θέση της ζάχαρης παίρνει το μέλι. Το κόκκινο κρέας είναι σχεδόν απαγορευμένο και καταναλώνεται λίγες φορές το μήνα και σε μικρές ποσότητες, σε αντίθεση με το κοτόπουλο και το ψάρι που καταναλώνονται κάθε εβδομάδα. Τέλος, πολύ συχνή είναι και η κατανάλωση κρασιού (ένα ή δύο ποτήρια κρασί κάθε ημέρα).

Το ελαιόλαδο περιέχει μεγάλη αναλογία ακόρεστων λιπαρών οξέων. Αυτά τα λιπαρά οξέα φαίνεται να είναι περισσότερο αποτελεσματικά στη μείωση της LDL χοληστερόλης, της λεγόμενης ‘κακής χοληστερόλης’. Υψηλά επίπεδα LDL χοληστερόλης μακροπρόθεσμα συνδέονται με την εμφάνιση καρδιοαγγειακών παθήσεων. Επιπλέον, η βιταμίνη Ε που αποτελεί σημαντικό θρεπτικό συστατικό του ελαιόλαδου, έχει σημαντική αντιοξειδωτική δράση, προστατεύοντας τον οργανισμό μας από επιβλαβείς ουσίες που πυροδοτούν π.χ. το κάπνισμα, η μόλυνση της ατμόσφαιρας κ.α. 

Η Ελλάδα είναι μια από τις κυριότερες χώρες στην παράγωγη ελαιολάδου, παράγει το 20% της παγκόσμιας παράγωγης, κατέχοντας τη 3η θέση παγκοσμίως, μετά την Ιταλία και την Ισπανία. Το ελαιόλαδο κυκλοφορεί στη αγορά σαν παρθένο ελαιόλαδο, που παράγεται μόνο με μηχανικά μέσα, χωρίς χημική επεξεργασία, σαν ελαιόλαδο που είναι μίγμα παρθένου και ραφιναρισμένου ελαιολάδου και σαν πυρηνέλαιο. Με κριτήριο την ποιότητα όμως, η Ελλάδα κατατάσσεται πρώτη στον κόσμο, καθώς σύμφωνα με στοιχεία του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών Τυποποιήσεως Ελαιολάδου (Σ.Ε.ΒΙ.Τ.ΕΛ.), πάνω από το 70% της Ελληνικής παραγωγής ελαιολάδου είναι εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο. Σήμερα στην Ελλάδα, ο κανόνας που ισχύει είναι εξαγωγές χύμα ελαιολάδου. Εξάγουμε  μεγάλες ποσότητες παρθένου ελαιολάδου, το οποίο όμως αγοράζεται σε μορφή χύμα από Ιταλικές κυρίως βιομηχανίες. Οι βιομηχανίες αυτές το χρησιμοποιούν ως βελτιωτικό στα διαφόρων ειδών ελαιόλαδα που παράγουν και το προωθούν στην αγορά τυποποιημένο ως Ιταλικό, με αποτέλεσμα η χώρα να κατέχει ένα πολύ μικρό μερίδιο αγοράς στο επώνυμο τυποποιημένο παρθένο ελαιόλαδο. Οι εξαγωγές Ελληνικού ελαιολάδου σε μορφή χύμα αντιστοιχούν σε ποσοστό 90% των συνολικών εξαγωγών ελαιολάδου της χώρας. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της μεσογειακής διατροφής είναι η σύνθεση σε λίπη. 

Συμπερασματικά, θα λέγαμε ότι το ελαιόλαδο σε σχέση με άλλου τύπου έλαια είναι η καλύτερη επιλογή για το πιάτο μας, αφού με τις ευεργετικές του ιδιότητες διασφαλίζει τη γεύση και την υγεία του καταναλωτή. Επίσης, καιρός είναι να δούμε επώνυμο τυποποιημένο παρθένο ελαιόλαδο με ελληνικά γράμματα πχ «Αγαλιανής» και όχι Ιταλικά ή Ισπανικά (πρόταση που διετύπωσε άλλωστε το καλοκαίρι ο Σύλλογός στη γενική συνέλευση που έγινε στο χωριό μας για τη δημιουργία του αγροτικού συνετερισμού) να κυκλοφορεί στις ξένες αγορές…

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ

Γράφει ο Στάθης Παρασκευόπουλος

Η ψυχολογία των Ελλήνων – με την καταιγίδα της κρίσης – έχει πέσει σε βαρομετρικό χαμηλό. Απογοήτευση και πίκρα. Μαζί και πόνος για την κατάντια μας. Ανεργία, ακρίβεια, χωρίς γιατρούς και φάρμακα. Ο λαός ματώνει με το «γιατί;» να ρποβάλει από τον καθένα μας. Και το χειρότερο να μην ξέρεις «τι τέξεται ή επιούσα». Αφού δυο-τρια χρόνια τώρα μόνο «το κούρεμα» γνωρίζουμε. Μέσα σε αυτό τον ορυμαγδό ψάχνεις να βρεις κάτι, για να χαμογελάσεις, ένα παράθυρο για λίγο φως, μια χαραμάδα για λίγη ελπίδα. Να βρεις μήπως κι επαληθευτεί το των αρχαίων «Ουδέν κακόν αμιγές καλού». Διαβάζοντας τις εφημερίδες, ακούγοντας ραδιόφωνο, βλέποντας τηλεόραση ή ζώντας την πραγματικότητα, διαπιστώνεις, έστω και σε μικρά ποσοστά κάτι που σου φέρνει ένα αχνό χαμόγελο. Είναι «η επιστροφή στο χωριό». Δειλά-δειλά ακούς πως όχι μόνο οι συνταξιούχοι, που δεν έχουν σοβαρούς λόγους να μένουν στην πρωτεύουσα, αλλά και οι νέοι επιστρέφουν στην ύπαιθρο. Οι τελευταίοι, μάλιστα, είναι διατεθιμένοι να εργαστούν στα κτήματα που άφησαν ή που δεν μπορούν να εργαστούν οι γονείς τους. Παρενθετικά να τονιστεί ότι πολλοί νέοι, υποψήφιοι των ΤΕΙ και ΑΕΙ στράφηκαν σε γεωπινικές σχολές ή σε παρεμφερείς τους. Είναι αρκετοί οι λόγοι, που λόγω της κρίσης που ανοίγει χάσματα, συνηγορούν για επιστροφή στην ύπαιθρο, στα πάτρια χώματα. Τα αγιασμένα, όπως τα θεωρούσαν και τα έλεγαν οι παλαιότεροι.

Ο πρώτος λόγος είναι ότι η ζωή στην Αθήνα έτσι όπως τη διαμόρφωσαν οι χαλεποίθ καιροί έχει γίνει δύσκολη, αν όχι αβίωτη, από όποια άποψη και αν το δεις. Το καλοκαίρι, που οι πιο πολλοί έκαναν διακοπές στις πατρογονικές τους εστίες είδαν πως είναι καλύτερα να ζήσουν και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Διαπίστωσαν ακόμα πως ένας κήπος με λίγα κηπευτικά τους έλυνε ανέξοδα μέρος από το καθημερινό σιτηρέσιο. Ένας ακόμα λόγος που του πρόσθεσαν τα καινούργια δεδομένα του εργασιακού μεσαίωνα, στον οποίο κάθε μέρα βυθιζόμαστε, ότι αρκετοί σπεύδουν, πριν τους απολύσουν να φύγουν από τις δουλειές τους που δεν έχουν σιγουριά, για να πάρουν την «αποζημιοσούλα», γιατί αύριο ποιος ξέρει τι γίνεται, μπορεί να ψηφιστεί νόμος να την καταργεί και αυτή. Όλοι αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι το μόνο που έχει αξία σήμερα είναι η γη. Αυτή έχει το θησαυρό της και τον βρίσκεις αν τη δουλέψεις. Πολλοί, εν κατακλείδι, είναι οι λόγοι που συνηγορούν «επιστροφή στο χωριό». Και αυτή η επιστροφή, που σημειώνεται δειλά – δειλά, πάρει διαστάσεις, ίσως αυτό να είναι το καλό της κρίσης και να επαληθευτεί το «ουδέν κακό αμιγές καλού». Το μέλλον θα δείξει.

ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 88

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ
Αγαπητοί συγχωριανοί φίλες και φίλοι,
Tο καλοκαίρι πέρασε και πήρε μαζί του και την διάθεση που είχαμε να βλέπουμε τα πράγματα από την αισιόδοξη πλευρά τους. Αν και ο καιρός επιμένει να φορά ακόμα το καλοκαιρινό του κοστούμι, εντούτοις, όλοι έχουμε επιστρέψει στις δουλειές μας και στην καθημερινή πραγματικότητα, που είναι σκληρή και κάνει το μέλλον να μοιάζει δυσοίωνο.
Προβληματισμένοι με την συνεχιζόμενη κρίση, αναπολούσαμε τις στιγμές των καλοκαιρινών διακοπών και όλων των εκδηλώσεων που πραγματοποιήθηκαν στο αγαπημένο μας χωριό και πάντα, βγαίνει το ίδιο συμπέρασμα. Αν είναι να πετύχουμε κάτι, μόνο όλοι μαζί ενωμένοι θα το πετύχουμε. Όλοι μαζί μπορούμε!
Το μήνυμα που πήραμε από τις καλοκαιρινές εκδηλώσεις είναι ότι με την συλλογική προσπάθεια και την συμμετοχή όλων μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα. Και φέτος, η συμμετοχή όλων ξεπέρασε κάθε προσδοκία και θέλουμε μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας μας, να σας ευχαριστήσουμε όλους ιδιαίτερα γι’ αυτό.
Γελάσαμε, χαρήκαμε, διασκεδάσαμε, συζητήσαμε, ανταλλάξαμε απόψεις και προβληματιστήκαμε για να δούμε αν μπορούμε να πάμε ένα βήμα παραπέρα και να προσφέρουμε ό, τι καλύτερο γίνεται, κατ’ αρχήν για την Αγαλιανή μας και κατ’ επέκταση, για τους εαυτούς μας.
Συνεχίζουμε τις προσπάθειες για την συνταγογράφηση των φαρμάκων, για το θέμα της κεραίας, για την δημιουργία του συνεταιρισμού,για την τράπεζα αίματος που δημιουργήσαμε και στο επόμενο φύλλο θα μπορούμε να σας ανακοινώσουμε κάτι πιο συγκεκριμένο.
Ευχόμαστε σε όλους δύναμη, υγεία και χαρά για το δύσκολο χειμώνα που έρχεται ! Τέλος σας υπενθυμίζουμε ότι περιμένουμε τα άρθρα σας για την εφημερίδα μας, τις γνώμες σας και τις ιδέες σας, στην διεύθυνση: Ζωσιμάδων 33, ΤΚ 185 31, Πειραιάς (θπ' όψιν Σ. Πούλου) και στις ηλεκτρονικές διευθύνσεις :spoylos@otenet.gr και g60home@yahoo.gr

Εθελοντική Αιμοδοσία στην Αγαλιανή
ΓΡΑΦΕΙ Ο: Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΛΑΡΗΣ
Σύμφωνα με υπολογισμούς του Συμβουλίου της Ευρώπης, η χώρα μας χρειάζεται 550.000 - 600.000 μονάδες το χρόνο. Μια ανεπτυγμένη χώρα, σαν τη δική μας, με τη θλιβερή πρωτοπορία στα τροχαία δυστυχήματα και τις τεράστιες ανάγκες αίματος που απαιτούνται για το πρόγραμμα μεταγγίσεων των πασχόντων από Μεσογειακή Αναιμία, έχει ένα τρομακτικό κοινωνικό και οικονομικό κόστος εξ αιτίας της υπάρχουσας ανεπάρκειας αίματος και της εξάρτησής μας από τον ελβετικό πληθυσμό.

Θα πρέπει να γίνει συνείδηση σε όλους ότι: Για να υπάρχει πάντοτε διαθέσιμο αίμα πρέπει το 10% του πληθυσμού της χώρας να προσφέρει τουλάχιστον μια φορά το χρόνο αίμα. Στα 10.000.000 άτομα της χώρας θα ήταν καλό 200.000 - 300.000 άτομα να γίνουν συστηματικοί εθελοντές αιμοδότες που να προσφέρουν δύο φορές το χρόνο αίμα ή να μπορούν να ειδοποιηθούν σε ώρα ανάγκης. Η προσφορά αίματος σε έκτακτη ώρα για να σωθεί ένας συγγενής ή φίλος δεν λύνει το πρόβλημα. Σήμερα η Μεσογειακή Αναιμία δεν είναι πια η νόσος χωρίς ελπίδα, διότι με την εξασφάλιση αίματος, κάθε πάσχων μπορεί να ζήσει μια φυσιολογική ζωή. Δυστυχώς η έλλειψη είναι καθημερινό πρόβλημα. Το αίμα δεν μπορεί να παραχθεί με κανένα τρόπο. Είναι μια μορφή ζωής που προσφέρεται από τον υγιή άνθρωπο στον πάσχοντα συνάνθρωπό του.

Για όλα τα παραπάνω το Δ.Σ. του Συλλόγου μας αποφάσισε να εντάξει στο πρόγραμμα των εκδηλώσεων «Πολιτιστικό Καλοκαίρι 2012» που έγιναν στο χωριό μας, τη διενέργεια εθελοντικής αιμοδοσίας με σκοπό την δημιουργία τράπεζας αίματος. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν πράγματι αξιέπαινη. Αν σκεφτεί κανείς ότι οι κάτοικοι των νοτίων προαστίων της Αττικής μέχρι και το Παγκράτι βρίσκονταν σε καραντίνα (λόγω των κουνουπιών και του ιού του δυτικού Νείλου), άρα και αποκλεισμό, καταφέραμε να συγκεντρώσουμε 11 φιάλες αίμα. Με την πεποίθηση ότι την επόμενη φορά δεν θα υπάρξουν προβλήματα, καθώς επίσης την ευαισθητοποίηση περισσοτέρων Αγαλιαναίων και όχι μόνο, πιστεύω ότι η ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΙΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΛΙΑΝΗΣ θα αριθμεί περισσότερες μονάδες αίματος. Όποιος θέλει να συμμετάσχει σε αυτή τη προσπάθεια και δεν ήταν το καλοκαίρι στο χωριό, μπορεί σε οποιοδήποτε κέντρο αιμοληψίας δημόσιου νοσοκομείου να δώσει αίμα, ζητώντας αυτή η κίνηση να καταγραφεί στη Τράπεζα Αίματος της Αγαλιανής, Διεύθυνση Αιμοληψίας του Νοσοκομείου Κυπαρισσίας. Τέλος, η διαδικασία που θα πρέπει να ακολουθήσουν οι αιμοδότες στη περίπτωση που χρειαστούν οι ίδιοι ή οι άμεσα οικείοι τους είναι να επικοινωνήσουν με τους υπεύθυνους της τράπεζας Σωτήρη Πούλο (6944456536) ή Γιώργο Χάλαρη (6944347609).

ΜΝΗΜΕΣ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΑΛΙΑΝΑΙΟ ΕΥΠΑΤΡΙΔΗ ΠΟΛΥΒΙΟ ΜΠΑΛΤΑ
ΓΡΑΦΕΙ Η: ΜΑΡΘΑ ΜΠΟΥΣΟΥΛΑ
Γυρίζω διστακτικά την σελίδα των χρόνων που πέρασαν Ιούλιος 2005 ημέρα που έφυγε από κοντά μας ο αείμνηστος Πολύβιος Μπάλτας. Μία ακαθόριστη θλίψη αγγίζει την ψυχή μου για ό, τι πέρασε και χάθηκε μέσα στην λήθη του χρόνου.
Υπάρχουν φυσιογνωμίες που μένουν αναλλοίωτες στο πέρασμα του χρόνου, μία από αυτές ο αείμνηστος Πολύβιος Μπάλτας, στην εφημερίδα μας στο παρελθόν ο Ιωάννης Αδαμόπουλος, πολλές φορές αναφέρθηκε στον Πολύβιο Μπάλτα για τις αξίες και τα ιδανικά του. Τώρα αυτό το μήνα Αύγουστο, ακούγοντας και πάλι τον ύμνο της Αγαλιανής στο αντάμωμα του χωριού μας, η μελωδία του απλώθηκε στα χώματα της Αγαλιανής, στον βράχο, στις βρυσούλες, τη Φτερόλακκα, το Διάσελο, την Μαγουλού, στα Σκαμνούλια, στην Τραγάνα και σε όλες τις άλλες περιοχές της Αγαλιανής που τόσο πολύ αγάπησε ακούγοντας τη φωνή του, κάτι σκίρτησε μέσα μου και θέλησα να αναφερθώ και πάλι στον Πολύβιο Μπάλτα, άλλωστε όπως λέει και ο ποιητής, οι νεκροί πεθαίνουν όταν τους λησμονούν, ήταν σαν να τον είχαμε κοντά μας, δίπλα μας, να μας συμπαραστέκεται σε κάθε εκδήλωση του Συλλόγου μας. Ήθελε πάντοτε να βρίσκεται κοντά μας στα παιδιά του. Θυμάμαι σε μια Γενική Συνέλευση του Συλλόγου εκείνη την ημέρα είχαν ανοίξει οι ουρανοί με μια μεγάλη καταιγίδα, πολλοί από τους αγαλιανούς δεν παρευρέθηκαν, εκείνος ήταν παρών, μας εμψύχωνε η παρουσία του, μας έδινε μηνύματα ανθρωπιάς και ενότητας, κοντά στο Σύλλογό μας, στον οποίο απέδιδε μεγάλη σημασία.
Τα τρία σύμβολα που πλημμύριζαν την ψυχή του ήταν πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια. Αλήθεια πόση Ελλάδα είχε μέσα του, τι εθνικό μεγαλείο που αναδεικνύεται διαβάζοντας το βιβλίο που εξέδωσε «Το
πολεμικό μου ημερολόγιο» το 1995, όταν φορώντας την τιμημένη στολή του Έλληνος αξιωματικού, η Ελλάδα τον τίμησε για την προσφορά του στον πόλεμο 1940-1941, α) χρυσό αριστείο ανδρείας, β) ΠολεμικόΣταυρό, γ) Χρυσό Σταυρό του βασιλικού τάγματος του Φοίνικα. Το εθνικό του μεγαλείο αναδεικνύεται επίσης, διαβάζοντας και το βιβλίο του « Ολυμπιακά Ποιήματα και τραγούδια»,  εκδόθηκε το 1991. Όταν το ξεφύλλισεις και το διαβάσεις, πραγματικά θα νιώσεις υπερήφανος σαν Έλληνας, έχει μια μαγική δύναμη να σου μεταδίδει την αξία της Ολυμπιακής Ιδέας, την γενήτρα των αγώνων της Γης.
Αλήθεια πως είναι δυνατόν να σβήσουμε από την ψυχή μας, αυτό το μεγαλείο της Ολυμπιακής γης, όταν σε οποιοδήποτε μέρος της γης διεξάγονται Ολυμπιακοί Αγώνες!
Όλα αυτά γραμμένα από το χέρι του Πολύβιου Μπάλτα ( Η προτροπή του «Έλληνες, Ελληνοπούλες, Ελληνόπουλα που δεν πήγατε ακόμα στην Ολυμπία, το αθάνατο μνημείο των προγόνων, τρέξτε να προσκυνήσετε ευλαβικά. Τιμή και δόξα για μας η ΟΛΥΜΠΙΑ! Και χαρά και καμάρι όλου του κόσμου).
Ποτέ δεν θα φύγεις από την σκέψη και την ψυχή μας με την πλούσια παρακαταθήκη που μας άφησες για τα παιδία και τα εγγόνια μας, για την Ελλάδα μας και την Αγαλιανή μας. Είναι καθήκον μας σε κάθε πολιτιστική εκδήλωση του Συλλόγου μας να ακούγεται ο Ύμνος της Αγαλιανής.
Τέλος, θα εκφράσω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Πολύβιο Μπάλτα, ο οποίος με έχει περιβάλει με την εκτίμησή του, ήταν τιμή για μένα και ξέρω το γιατί, γιατί αγάπησα την Αγαλιανή όπως την αγάπησε κι
αυτός.

ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΟΛΩΝ ΜΑΣ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΡΘΑ ΜΠΟΥΣΟΥΛΑ
Όλα υπάρχουν γύρω μας και στο κατώφλι μας. Οι κίνδυνοι και ο πόνος, το φως και η σκιά. Να σταθούμε περισσότερο στα σκοτάδια; Στις διαλυμένες οικογένειες με όλα τα δράματα που αυτό σημαίνει, στα ναρκωτικά μέσα στα σχολεία, στην πορνογραφία στους τοίχους των πόλεων, στην τηλεόραση, στις αυτοκτονίες των εφήβων, στην μοναξιά των ηλικιωμένων;
Ας ρίξουμε μια ματιά γύρω μας, ποιος μένει απρόσβλητος; Ακόμη και στις οικογένειες που θα νόμιζε κανείς ότι είναι περισσότερο προφυλαγμένες,
ξαφνικά ξεσπάει το δράμα. Μια βόμβα που τοποθέτησαν οι τρομοκράτες κτυπά ανύποπτους περαστικούς. Κανείς δεν μπορεί να προφυλαχθεί από την τρομοκρατία, κανείς δεν μπορεί να προφυλαχθεί από το κακό.
Ξέρουμε ακόμη και την άλλη πλευρά, το φως και ότι μέσα στην καρδιά κάθε ανθρώπου υπάρχει μια εστία ειρήνης και χαράς που είναι αληθινοί φάροι όταν η νύχτα μας γίνεται πιο ζοφερή. Θα ήταν καλό και να θυμόμαστε όλα αυτά πάντα για να μην αισθανόμαστε αποκλεισμένοι από την αγάπη του Θεού. Όλα υπάρχουν εκεί στο κατώφλι μας. Γι’ αυτό εμείς οι μητέρες ας μην παύουμε να στρέφουμε το βλέμμα στον ουρανό. Ας προσφέρουμε στον Χριστό τις χαρές και τις λύπες της ημέρας. Τον παρακαλούμε για ότι δεν πάει καλά. Είναι δύσκολο. Δεν συμμετέχει όλη η οικογένεια σ’ αυτήν την προσευχή; Αλλά αρκεί ένας να προσεύχεται στο όνομα όλης της οικογένειας και ο Χριστός θα είναι παρών σ’ αυτό το σπίτι, ακόμη και όταν όλοι δεν ανταποκρίνονται σ’ αυτή την πίστη. Κάποια παραδείγματα γύρω μας, κάποια χωρία της αγίας Γραφής μας το βεβαιώνουν. Ναι το μέλλον της οικογένειας περνάει από την προσευχή, ακόμη και από την προσευχή ενός μόνο που φέρνει όλους τους άλλους μπροστά στο θεό. Με την προσπάθεια όλων μας θα σώσουμε την πατρίδα μας από τα δεινά που την περιβάλλουν, όλοι μαζί ενωμένοι κι αγαπημένοι θα δούμε το φως και η ειρήνη θ’ αγκαλιάσει και πάλι την πατρίδα μου.
 Ευχόμαστε όλοι οι Αγαλιαναίοι να εισακουσθούν οι προσευχές μας και ο Χριστός και η Παναγία να δώσει την υγεία στην αγαπημένη Δήμητρα, τη Δημητρούλα μας και τον σεβαστό παπά μας, τον παπα-Κώστα να τους έχουμε και πάλι κοντά μας. Μας έλειψαν πολύ και τους αγαπάμε με μια αγάπη που δεν θα σβήσει ποτέ από την καρδιά μας.

ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 87

ΕΠΙΛΕΓΩ – ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΩ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
Γράφει ο Γιώργος Χάλαρης
Η σκέψη είναι πολύ απλή. Σε πολύπλοκα προβλήματα λοιπόν, χρειάζονται απλές λύσεις. Στροφή στα ελληνικά τρόφιμα, στα ελληνικά ποτά, στροφή στον Έλληνα παραγωγό. Και σιγά-σιγά, στροφή στο ελληνικά ρούχα και στα ελληνικά παπούτσια…
Δείτε κάποιες από τις επιπτώσεις που υπάρχουν αν συνεχίζουμε να αγοράζουμε εισαγόμενα προϊόντα:
    Αποδυναμώνουμε και εξαφανίζουμε τις ελληνικές παραγωγές,
    Βοηθάμε στην επιδείνωση της ανεργίας και την εξάρτησή μας από ξένα κεφάλαια,
    Ενισχύουμε τις οικονομίες των χωρών αυτών.
    Καταβαραθρώνουμε την Ελληνική οικονομία.

 Αντίθετα ενισχύοντας Ελληνικές Παραγωγές ειδικά σε τόσο δύσκολους καιρούς, όπως σήμερα :
    Βοηθάμε την διατήρηση και αύξηση θέσεων εργασίας.
    Αν κάθε οικογένεια καταφέρει μέσα σε ένα χρόνο να αγοράσει Ελληνικά προϊόντα αξίας 1.000 ευρώ στη θέση ξένων προϊόντων που αγόρασε πέρυσι, τότε θα προστεθεί στην προβληματική ελληνική οικονομία το αστρονομικό ποσό των 12 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ολόκληρο το περιβόητο ΕΣΠΑ είναι 18 δισεκατομμύρια για τέσσερα χρόνια (στοιχεία από μελέτη του ΙΝΚΑ). Αντιλαμβανόμαστε τι σημαίνει η είσοδος 12 δις ευρώ τον χρόνο στην κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα; Τι σημαίνει σε επενδύσεις, σε νέες θέσεις εργασίας;.
Ως εδώ. Αξίζουμε πολύ περισσότερα και ως παραγωγοί και ως καταναλωτές και ως αυτεξούσιοι πολίτες.
Επομένως όταν κάνουμε την επόμενη αγορά μας, ας σκεφτούμε ότι ίσως έτσι να βοηθάμε μεσοπρόθεσμα την επαγγελματική μας ύπαρξη ή την επαγγελματική εξέλιξη αγαπημένων μας προσώπων.
Προσπαθούμε να αγοράζουμε Ελληνικά προϊόντα, τα οποία τα ξεχωρίζουμε – όχι μόνο από το όνομα – που πολλές φορές είναι παγίδα - αλλά και από τον αριθμό στο BAR CODE...
TA EΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΑΠΟ 520 π.χ. 5 || 20 1287 || 470868 ||
Τι παραπάνω έχουν δηλαδή πχ
    Το τυρί Gouda από το Λογάδι Ηπείρου ή το Μακεδονικό Τυρί, από τα  κασέρια, κεφαλοτύρια Κρήτης, Νάξου, Μυτιλήνης; Λιώνουν το ίδιο καλά στην πίτσα και στα τοστ.
    Το .. προσούτο (άλλωστε όλοι μας με προσούτο μεγαλώσαμε…) από τα  ελληνικά αλλαντικά;
    Το εισαγόμενα ποτά όπως μπύρες, Ουίσκυ κ.τ.λ., από το τσίπουρο, ούζο, τσικουδιά, ελληνικά κρασιά και μπύρες;
Αγαπητοί Συμπατριώτες, μην θεωρηθεί αυτή η προσπάθεια σαν ύψωση  φραχτών και αποκλεισμού των άλλων λαών, αλλά   καιρός είναι να αλλάξουμε νοοτροπία, να καταλάβουμε τη δύναμη που έχουμε σαν ενεργοί πολίτες και καταναλωτές  και να δούμε τα πράγματα ρεαλιστικά. Από την άλλη πλευρά θα πρέπει να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά, να διαβάζουμε με προσοχή τις ετικέτες των προϊόντων. Υπομονή, επιμονή, προσοχή  και είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρουμε !!!

Αφιερωμένο στη γιορτή της Μητέρας
Τι είναι Μάνα;

 Από τη Μάρθα Μπούσουλα.
Η Μάνα είναι εκείνη που ξέρει όλες μας τις ανάγκες, τις ελπίδες ,ας και τα όνειρά μας και τις επιθυμίες μας με ένα γνήσιο ενδιαφέρον για ότι κάνουμε. Κάποιος που μας εμπνέει και μας οδηγεί. Η καρδιά της Μάνας είναι γεμάτη πάθος, απεριόριστη αγάπη, είναι γενναιόδωρη, ευγενική και συγχωρητική. Το χαμόγελο της Μάνας είναι τρυφερό και αγαπημένο και προσθέτει τόση ευτυχία στη ζωή! Η Μάνα είναι εκείνη που έχει απεριόριστη υπομονή που διώχνει μακριά όλα μας τα προβλήματα, δείχνει απεριόριστη πίστη στα παιδιά της και έχει αγάπη για αυτά κάθε μέρα και περισσότερη. Η Μάνα μπορεί να κάνει ένα σπιτικό πιο πολύ από ένα σπίτι με το να είναι συνετή και γλυκιά, με θερμή κατανόηση όπως επίσης και με την ευγένειά της που κάνουν τη ζωή πιο πλούσια και τέλεια. Η Μάνα είναι γεμάτη από αληθινή σοφία και δύναμη και εσωτερική ομορφιά και χάρη.
Είναι κάποιος που την αγάπη του θα μοιραζόμαστε για πάντα. Ναι ! Κανείς δεν μπορεί να πάρει τη θέση της Μάνας. Και να μην ξεχνάμε, στο ψυχικό σαλόνι μας Τρεις Μάνες να ναι αράδα. Η Παναγιά, η Μάνα μας και ανάμεσα η Ελλάδα.

ΑΝΟΙΞΗ – Κουβεντούλες
Γράφει η Μάρθα Μπούσουλα

Ποιος δεν θα ήθελε να καθόταν κάτω από ένα ανθισμένο δέντρο, σ’ ένα κήπο μ’ ασβεστωμένα τα πεζούλια τριγύρω και κάποιο πουλάκι να τραγουδάει χωρίς να φοβάται. Ακόμα να μην υπήρχε τόσος θόρυβος που να’ πνιγε του γλυκού τραγουδιού του τις τρίλιες. Τι άλλο θα επιθυμούσαμε θα με ρωτήσετε. Α, ναι ! Θα θέλαμε να ξαναβλέπαμε το βιαστικό πήγαινε – έλα της μάνας στο σπίτι για να τα προλάβει όλα… Ξέρω τώρα θα μου πείτε ν’ αφήσω το χθες που έφυγε και είναι μόνο αναμνήσεις. Αλήθεια. Είμαστε σίγουροι πως οι αναμνήσεις κάνουν τη ζωή πιο εύκολη ή μήπως τη δυσκολεύουν περισσότερο;

Τούτη εδώ η κουβεντούλα μου μοιάζει με εκείνες τις συζητήσεις που γίνονται συνήθως με μια συντροφιά που τις ξεκινά κάποιος χωρίς να ξέρει που θα καταλήξουν.  Κάτι τέτοιο άλλωστε δεν συμβαίνουν και με τη ζωή; Άνοιξη ίσον νιάτα, αρώματα, χρώματα, δροσιά πλανώνται στον αέρα. Ελπίδες, τόλμη, ξενοιασιά, όση γίνεται βέβαια σήμερα, ακολουθούν τα νέα παιδιά. Θέλουν να προπορευθούν και θεωρούν ξεπερασμένους τους μεγάλους, δεν τους αντέχουν με τις παλιομοδίτικες ιδέες τους. Αλλά και πως αλλιώς να γινόταν; Τι και αν μας πειράζει εμάς που δεν είμαστε πια νέοι; Βλέπουμε τα νέα παιδιά και τα χαιρόμαστε, φοβόμαστε γι’ αυτά, πολλές φορές μας πονάνε, στο πρόγραμμα κι αυτό. Μα πώς να το κάνουμε, είναι η συνέχιση της ζωής που θα ήταν αβάσταχτη αν δεν υπήρχε η αγάπη. Αλήθεια πόσα πράγματα μας διαφεύγουν στη ζωή. Άραγε υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που να κάνουν κάτι για τον συνάνθρωπό τους; Ποιος ζητάει ακατόρθωτα πράγματα! Να  απλώς λέω να δώσουμε ένα χέρι βοήθειας που δεν είναι πάντα θέμα οικονομικό. Μπορεί και πλούσιοι άνθρωποι να έχουν τέτοια ανάγκη και από την άλλη μεριά να μην την έχουν φτωχοί, λίγη αγάπη θέλουν οι άνθρωποι, λίγη συμπαράσταση στο πόνο τους, λίγη κατανόηση. Είναι άραγε τόσα πολλά τα «λίγα πράγματα που ζητάμε;» Αλλά που να βρούμε τον καιρό να τα δώσουμε. Γιατί πράγματι πιστεύω πως υπάρχουν άνθρωποι που είναι καλοί στη ζωή μας. Αν δεν ήταν έτσι τα πράγματα τότε η κοινωνία δεν θα στεκόταν στα πόδια της. Τώρα θα με ρωτήσετε γιατί υπάρχουν πόλεμοι; Γιατί σκοτώνονται τόσοι άνθρωποι; Το ξέρω, αλλά τι να γίνει; Ίσως οι άνθρωποι που αποφάσισαν γι’ αυτό δεν βρίσκουν το χρόνο να το σκεφτούν αρκετά. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι και αυτή η ίδια η ζωή είναι ένας αέναος πόλεμος. Τώρα λοιπόν που είναι άνοιξη και η φύση ξαναγεννιέται δεν θα μπορούσε να βλαστίσει και στη καρδιά και το λουλούδι της αγάπης και να μην κρατάει μόνο όσο ένα ρόδο, αλλά για πάντα. Κουβέντες θα μου πείτε και λόγια, χρωστάμε στον άνθρωπο μεγαλύτερη συμπαράσταση από τροφή και φωτιά. Χρωστάμε στον άνθρωπο αδελφοσύνη. Ξανάνιωμα της ψυχής μας με την  βοήθεια της αγάπης… Κουβεντούλες.

Η ΑΓΑΛΙΑΝΗ ΣΤΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΕΛΛΑ
Μαθητικές αναμνήσεις … και παιδικά βιώματα
Γράφει ο Στάθης Παρασκευόπουλος
Πρωτοδιορίστικα δάσκαλος στο Βασιλικό με προσωρινή τοποθέτηση. Τη δέυτηρε χρονιά πήρα οργανική θέση στο 1)θέσιο δημοτικό σχολείο Προδρόμου – στη Καημένη γυναίκα. Δεκαεπτά παιδιά και έξι τάξεις. Εκεί πρωτοάκουσα και έμαθα για τη ζωή του αείμνηστου, από τότε, συναδέλφου Οδυσσέα Γιαννόπουλου – του Όμηρου Πέλλα, που είχε γεννηθεί στο χωριό το 1921 και είχε φύγει για τη γειτονιά των αγγέλων το 1962.
Από το μακαρίτη το Σταυρόπουλο – γιατρό του Σιδηροκάστρου – δανείστηκα το βιβλίο του Πέλλα «Στάλγκ» (το ημερολόγιο της Ομηρείας) και το διάβασα με το φως της λάμπας πετρελαίου σε μια νύχτα, δίχως να κλείσω μάτι. Την άλλη μέρα μπήκα στη τάξη «άλλος άνθρωπος». Αργότερα γνωρίστηκα με τη γυναίκα του, την ευγενέστατη κυρία Φιφή, που μου εμπιστεύτηκε τις Ομιλίες και τα Διηγήματά του που κυκλοφόρησε.
Διαβάζοντας πάλι τα Διηγήματα του Πέλλα, που είναι βιώματα της παιδικής και της εφηβικής του ηλικίας στο Βουνοχώρι του, στα χρόνια της φτώχιας και της ανέχειας – και αυτά τα Διηγήματα είναι: «Οι καρφίτσες», η «Άννα», ο «Αντρέας», ο «Σταυρής», η «Σταυρούλα», η «Θοδώρα» και ο «Γέρο-Λιας» - στάθηκα σε δύο, που αναφέρονται στην Αγαλιανή και γράφω αυτό το κείμενο για τους αναγνώστες αυτής της εφημερίδας, για να θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νέοι.
Στην «Άννα», ο Πέλλας θυμάται : «… Ύστερα πήγαμε στο σχολείο. Πρωί – πρωί ξεκινούσαμε όλοι μαζί – το χωρίο δεν είχε σχολείο, πηγαίναμε στην Αγαλιανή 40-45 λεπτά μακριά – τα σακουλάκια μας με τα βιβλία – τι βιβλία; το αναγνωστικό, την πλάκα και τα τετράδια – και το ψωμάκι μας για το μεσημέρι, τρώγαμε εκεί. Το απόγευμα στο γυρισμό εγώ, ο νοικοκύρης, τους έπιανα τα ψάρια – τους μικρούς γυρίνους – να τα μαγειρέψουν, στην άκρη στο χωριό τα πετούσαμε, ίσα που γινόμαστε μούσκεμα να τα πιάσουμε, και μάλωναν οι μανάδες μας … έτσι γινόταν τότε. Που να ήξερα ο Πέλλας πως στο χωριό του θα λειτουργούσε σχολείο και πως η αφεντιά μου θα δίδασκε τα παιδιά των συνομηλίκων του που έμειναν ξωμάχοι στην Καημένη γυναίκα, πως θα έβγαζα μαθητή πρώτο στις Παντριφυλιακές εξετάσεις, που έκανε τότε στα Φιλιατρά ο Τομ Πάπας – σαν μια συνέχεια θα έλεγε κανείς του Πέλλα – και θα σπούδαζε στο «Ανατόλια» Θεσσαλονίκης για να σταδιοδρομήσει στην Αμερική, πως θα του έκανα φιλολογικό μνημόσυνο στο σχολείο όταν «έστηνα» τη βιβλιοθήκη που μου έστειλε η καλή του σύντροφος από τη Σκύδρα και πως θα μιλούσα στα αποκαλυπτήρια της προτομής του στον αύλειο χώρο του σχολείου του γενέθλιου χωριού του … ας είναι, ο συνειρμός βλέπεις…
Στον «Αντρέα» πάλι θυμάται : «… Περνάγαμε τα σακουλάκια παραμάσκαλα και ξεκινούσαμε – το χωριό που πηγαίναμε, η Αγαλιανή, ήταν 40-45 λεπτά μακριά, τόσο το κάναμε εμείς. Βλέπω τώρα το μπουλουκάκι μας, χειμώνα καλοκαίρι αραδιασμένο στο δρόμο να περπατάει…» Και αφού περιγράφει τη φτωχιά ντυμασιά του, λέει : «Το χειμώνα καμιά φορά είχε λιακάδα, πιάναμε καμιά μαρμαριά στο δρόμο και λιαζόμαστε σαν τις σαύρες. Πολλές φορές όμως την παθαίναμε. Βάναμε σημάδια τους ίσκιους, όπως άλλαζαν όμως οι ίσκιοι τα σημάδια δεν ήταν σωστά, εμείς νομίζαμε πως ήταν ακόμα νωρίς, πιάναμε το παιχνίδι, θα την ακούσουμε, λέγαμε την καμπάνα και ξεκινάμε, προφταίναμε. Ίσαμε που πέρναγε κανένας Αγαλιαναίος για το χωράφι, μας έλεγε πως χτύπησε από ώρα η καμπάνα, τα μαζεύαμε και πηγαίναμε τρέχοντας, ήταν κι ένας ανήφορος από τη βρύση ως το σχολείο, εμάς τα μικρά προπαντός μας έβγαινε η γλώσσα, ξέραμε τι μας περίμενε…» Τους περίμενε ο «άτεγκτος» δάσκαλος, ο οποίος με τη βέργα του περιποιόταν – ο αθεόφοβος – δεόντως. Για τον ήρωα του διηγήματος θυμόταν: « Ο Αντρέας ήταν ο προστάτης μας, το πιο γερό παιδί του σχολείου…» Θυμόταν πως τα έβαζε με όλους και τους νικούσε στους παιδιάστικους τσακωμούς τους. Ήταν βέβαια ηλικιακά και μεγάλος, λόγω των συνθηκών που επικρατούσαν εκείνες τις δυσχείμερες ημέρες για τον τόπο μας. Τον Αντρέα τον θαύμαζαν και οι συγχωριανοί του μαθητές και τα παιδιά της Αγαλιανής, τον θαύμαζαν και τον φοβούνταν μαζί. Σημειώνει σχετικά : « Κάτι τέτοια έκαναν τα κορίτσια της Αγαλιανής και κοίταζαν με θαυμασμό τον Αντρέα, τους δικούς τους  περιφρονούσαν και αυτό τους έκανε να σκάνε…» Κάπου αλλού θυμόταν: «… Ξεκινήσαμε λοιπόν και εκείνη την ημέρα για το σχολείο. Μπήκε το μπουλουκάκι μας στο δρόμο, μπροστά τα κορίτσια, στο τέλος ο Αντρέας να μαζεύει εμάς τα μικρά που λαχανιάζαμε να φτάσουμε τους μεγαλύτερους. Στου «παπά τα σύρματα» συναντήσαμε έναν Αγαλιαναίο, πήγαινε στο χωράφι του. «Γρήγορα, ρε, χτύπησε η καμπάνα», μας είπε. «Χτύπησε;». «Τώρα… ήμουνα στο χωριό ακόμα που χτύπησε. Θα μπήκαν κιόλας μέσα». Ήταν συννεφιά και μας γέλασε; είχε αλλάξει το ωράριο, δεν θυμάμαι. Θυμάμαι μόνο πως κοκαλώσαμε, θα τις τρώγαμε στο σχολείο. Και δεν είχαμε αργήσει στο δρόμο – τι φταίγαμε εμείς. Ο δάσκαλος όμως δεν ήξερε τέτοια μόλις τελείωσε το ισωματάκι, έπιανε ένας ανήφορος, ήτανε ένα ύψωμα δασωμένο, ίσαμε τη «Μεγάλη πέτρα», από εκεί κύλαγε πια ο τόπος κατά την Αγαλιανή. Φαινόταν από εκεί το σχολείο, σε ένα ύψωμα στη μέση του χωριού, με τα πολλά παράθυρα, σαν μάτια πελώρια που μας κοίταζαν, έβλεπαν αν αργήσαμε, αν παίζαμε στο δρόμο, αν ήμαστε αδιάβαστοι. Μέχρι εκεί κάναμε ότι θέλαμε, δεν μας έβλεπε κανείς, από εκεί και πέρα ήμαστε υπό το βλέμμα του σχολείου και του δασκάλου..»
Η κάθε αργοπορία πληρωνόταν με τιμωρία. Με βεργιές στις ανοικτές τρυφερές παλάμες. Την ημέρα εκείνη τα παιδιά από την Καημένη γυναίκα δεν πήγαν στο σχολείο. Θυμάται πάλι ο Πέλλας: «… σε μια στιγμή, λίγο ακόμα και βγαίναμε στο ξάγναντο, βγαίνει μπροστά ο Αντρέας. «Δεν θα πάμε σχολείο, θα κρυφτούμε είπε αποφασιστικά». Και δεν πήγαν. Την άλλη μέρα απολογήθηκαν στο δάσκαλο. «Κύριε μας είπε ο Αντρέας να κρυφτούμε». Μας έδωσε  από έξι βεργιές στον καθένα και μας έστειλε στη γραμμή, κράτησε τον Αντρέα επάνω στη σκάλα. Τσούξαν τα χέρια του, όμως τα μάτια όλου του σχολείου ήταν καρφωμένα εκεί στη σκάλα, τι θα γίνει με τον Αντρέα; Οι Αγαλιαναίοι χαίρονταν. Τώρα να δεις τι θα γίνει. Δεν έβγαζε άχνα κανείς. Όταν κατέβηκε να μπει στη σειρά του οι Αγαλιαναίοι που δεν τον χώνευαν, παραμέρισαν με σεβασμό. Δεν τον ξεχώνεψαν, γιατί σαν μεγάλος ηλικιακά που ήταν, νικούσε στα παλέματα όλα τα παιδιά του σχολείου.
Αυτά και άλλα πολλά θυμόταν ο Πέλλας από τα σχολικά χρόνια στο σχολείο της Αγαλιανής, που φιλοξενούσε και τα παιδιά του όμορου γενέθλιου χωριού του. Και έτσι έδενε στα διηγήματά του το παρελθόν με το παρόν του, τα παιδιάστικα χρόνια με την ενήλικη ζωή του, την αθωότητα της μαθητικής ζωής με τη σκληρότητα της μεταπολεμικής περιόδου. Πολλά τα αυτογραφικά του στοιχεί στα διηγήματα που δείχνουν την ευαισθησία του και την αγάπη του για τη φύση, για τους ανθρώπους, για τη ζωή τη δίχως φόβο ζωή, τη ζωή δίχως πολέμους και φτώχεια, τη ζωή με φως, με το γλαυκό του ουρανού, την ιλαρότητα του ήλιου, με το κομπάλτο της θάλασσας και την ανοιξιάτικη ευωδία της φύσης.

ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 86

Αλλάζουμε Σελίδα
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ
Πριν από τέσσερις δεκαετίες οι Αγαλιαναίοι που ζούσαν μακριά από τη γη τους, ένιωσαν την ανάγκη υπάρξεως του Συλλόγου μας. Ήταν απόρροια της αγάπης του ενδιαφέροντος και του σεβασμού τους στα ιερά χώματα της ιδιαιτέρας μας πατρίδας. Ο σύλλογός μας στη διαδρομή των τεσσάρων δεκαετιών γνώρισε μέρες ολόφωτες, μέρες ακμής, μέρες δόξας. Όσοι συγχωριανοί πέρασαν ως διοικητικοί παράγοντες έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Ιδιαίτερα το απερχόμενο Δ.Σ, του οποίου το τιμόνι κρατούσε ο δέκατος τέταρτος κατά σειρά πρόεδρος Γιάννης Γιαννακόπουλος, πραγματοποίησε έργα θεμέλια, πάνω στα οποία η φρόνιμη γνώση χτίζει μια ποικίλη και ευρέως φάσματος πολιτιστική υποδομή. Πολύ καιρό μας παίδευε μία ανησυχία για το μέλλον του Συλλόγου μας. Η ειλημμένη απόφαση του πετυχημένου προέδρου και αγαπητού Γιάννη Γιαννακόπουλου, να αποχωρήσει από τη διοίκηση του Συλλόγου, μας είχε προβληματίσει σοβαρά. Όμως με την εκλογή του νέου Δ.Σ. οι ανησυχίες μας ανήκουν στο παρελθόν..

Στους εκλεκτούς συγχωριανούς που επωμίστηκαν την ευθύνη του Συλλόγου αξίζει ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ, γιατί μέσα στο μάτι του κυκλώνα που μας ταλανίζει αυτή τη χρονική στιγμή, κράτησαν ψηλά τη σημαία του καθήκοντος. Το νέο Δ.Σ. απαρτίζεται από συγχωριανούς με δυνατά πατριωτικά αισθήματα. Από τα δυνατά όμορφα και αγνά αισθήματα σταλάζει ένα μήνυμα προσδοκίας, αισιοδοξίας και ελπίδας για ακόμα καλύτερες μέρες του Συλλόγου μας και κατ' επέκταση της ιδιαιτέρας μας πατρίδας της Αγαλιανής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ Σωτήριος Πούλος: Σεμνός διακριτικός λιγόλογος με πολύ αξιοπρέπεια. Με πνεύμα βαθύ κοινωνικά και πολιτιστικά και με πολύ ανεπτυγμένο το αίσθημα ευθύνης. Η αγάπη του για το χωριό τον ώθησε στην απόφαση να επωμιστεί τη δύσκολη αλλά ιερή αποστολή. Ο αγαπητός Σωτήρης με τη συμμετοχή του στις θεατρικές παραστάσεις που πραγματοποιήθηκαν το καλοκαίρι στο χωριό, μας έχει προϊδεάσει για τις καλλιτεχνικές και πολιτιστικές περγαμηνές του. Πιστεύω ότι είναι το κατάλληλο πρόσωπο, στην κατάλληλη θέση, την κατάλληλη στιγμή..
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ:  Αιμιλία Αλβενιώτη. Μέλος και του προηγούμενου Δ.Σ. με σπουδαία προσφορά που την ανάδειξε σε σημαντικό παράγοντα του Συλλόγου. Είναι ευτύχημα που συμμετέχει και στο νέο διοικητικό σχήμα.
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Γεώργιος Γιαννακόπουλος Ήρθε η ώρα ν' ακολουθήσει τα ' χνάρια του αείμνηστου πατέρα του Θεόδωρου. Από τους ιδρυτές και ένθερμος υποστηρικτής του Συλλόγου και πάντα με βροντερό παρών στις εκδηλώσεις του.
ΕΦΟΡΟΣ: Γεώργιος Χάλαρης Από τη θέση του Αντιπροέδρου του απερχόμενου Δ.Σ έδωσε τις εξετάσεις του και πήρε άριστα! Ένα σημαντικό κεφάλαιο για το Σύλλογο, το χωριό και τον πολιτισμό μας... Τον ευχαριστούμε για όσα μέχρι τώρα μας έχει προσφέρει αλλά και για την απόφασή του να συνεχίσει την πολύτιμη προσφορά του.
ΤΑΜΙΑΣ: Θεόδωρος Γυφτόπουλος Είναι η τέταρτη συμμετοχή του σε σχήμα Δ.Σ. Διαχρονική και πολύπλευρη η προσφορά του. Ακούραστος με υπομονή και επιμονή, πάντα πρόθυμος να δώσει τον καλύτερό του εαυτό στην υπηρεσία του Συλλόγου. Είναι μία σταθερή αξία.
ΜΕΛΟΣ: Αθανασία Πιεράκη. Η γλυκιά μας Σούλα που με το ταμπεραμέντο της, έδινε ομορφιά και χάρη στις εκδηλώσεις του Συλλόγου. Σκόρπιζε το κέφι με τις χορευτικές της φιγούρες κερδίζοντας τον θαυμασμό μας. Εύχομαι να κερδίσει τον θαυμασμό μας και από την παρουσία της στο Δ.Σ.
ΜΕΛΟΣ: Κωνσταντίνος Λιακόπουλος. Έχει μια αυξημένη ευθύνη. Αν ρίξει κανείς μια ματιά στην ιστορία του Συλλόγου, θα διαπιστώσει ότι το όνομα Λιακόπουλος είναι το θεμέλιό του. Τρεις από την οικογένεια Λιακοπουλαίων οι ιδρυτές του. Λιακόπουλος ο συντάκτης του αρχικού καταστατικού, Λιακόπουλος ο πρώτος πρόεδρος, Λιακόπουλος και ο πρώτος αντιπρόεδρος. Στη συνέχεια πρόεδρος και ο πρόωρα χαμένος Βασίλης Λιακόπουλος, πατέρας του λαμπρού συγχωριανού μας Κώστα, ο οποίος εκλεγμένο μέλος του Δ.Σ. επωμίζεται το βάρος της ιστορίας και το κύρος του ονόματος της οικογένειας. Πιστεύω ότι θα κερδίσει το στοίχημα. Το πιστεύω και το εύχομαι ολόψυχα.
ΑΝΑΠΛΗΡ. ΜΕΛΟΣ: Νικόλαος Μπισχινιώτης Με πείρα στα διοικητικά. Άμεσα ή έμμεσα βρίσκεται πάντα κοντά στο Σύλλογο με ουσιαστική προσφορά.
ΑΝΑΠΛΗΡ. ΜΕΛΟΣ: Σωτήριος Κωνσταντόπουλος Εγγονός του αείμνηστου παπά Γιάννη με συμμετοχή και σε προηγούμενα Δ.Σ. επανέρχεται, εκφράζοντας την αγάπη του στο Σύλλογο και γενικότερα στις προγονικές του ρίζες.
Τελειώνοντας θέλω να επαναλάβω πάλι αυτό που έχω πει πολλές φορές. Να γίνει συναίσθηση όλων μας, πως η καλυτέρευση του τόπου μας, δεν είναι μόνο θέμα του εκάστοτε Δ.Σ. αλλά και θέμα ατομικής ευθύνης του καθενός, ώστε από τη θέση που τάχθηκε να επιτελέσει όσο πιο τέλεια μπορεί το χρέος του..

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ 29-01-2012
Στις 29-01-2012 στο ξενοδοχείο Ηνίοχος, πραγματοποιήθηκε η ετήσια Γενική Συνέλευση του Συλλόγου μας, καθώς και η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας. Την πίτα επιμελήθηκε η Αιμιλία μας όπως την νιώθουμε όλοι μας. Προσφέρθηκαν αναψυκτικά, καφές και διάφορα βουτήματα. Ήταν μια Γενική Συνέλευση με σχετική αγωνία για την εκλογή του νέου Διοικητικού Συμβουλίου. Η συμμετοχή των πατριωτών μας ήταν σχετικά μέτρια, υπήρχαν αρκετές απουσίες λόγω προβλημάτων υγείας από τους πατριώτες μας. Κεφαλή των παρευρισκομένων, ο αειθαλείς κ. Γεώργιος Μπάλτας, η παρουσία του οποίου μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε. Μας χαροποίησε και η παρουσία του Ζώη και της Κικής Λυμπεροπούλου, ήταν μια χαρούμενη παρουσία για όλους μας.

Ο πρόεδρος του Συλλόγου αναφέρθηκε λεπτομερώς σε αυτά που πραγματοποιήθηκαν την χρονιά που μας πέρασε καθώς και όσα δεν πρόλαβαν να πραγματοποιηθούν. Αναγνώστηκε ο οικονομικός απολογισμός του 2011 από τον πρόεδρο της επιτροπής κ. Μιχάλη Κόκκινο και γραμματέα την κ. Μάρθα Μπούσουλα. Εγκρίθηκαν ομόφωνα τα πεπραγμένα και ο οικονομικός απολογισμός. Εν συνεχεία δια ψηφοφορίας έγινε η εκλογή του νέου Δ.Σ. το οποίο είναι: Πρόεδρος: Πούλος Σωτήριος, Αντιπρόεδρος: Αλβενιώτη Αιμιλία, Γραμματέας: Γιαννακόπουλος Γεώργιος, Ταμίας: Γυφτόπουλος Θεόδωρος, Έφορος: Χάλαρης Γεώργιος, Μέλη: Πιεράκη Αθανασία, Αναπληρωματικά Μέλη: Λιακόπουλος Κων/νος, Κωνσταντόπουλος Σωτήριος, Μπισχινιώτης Νικόλαος.
Ήταν μια Γενική Συνέλευση γεμάτη προσδοκίες για ότι καλύτερο - για το μέλλον του Συλλόγου μας. Ευχόμαστε ο καινούργιος χρόνος να μας βρίσκει πάντα ενωμένους και αγαπημένους για το καλό όλων μας. Και του χρόνου με υγεία και χαρά στα παιδιά μας, σε όλους μας, στην Πατρίδα μας.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΦΙΛΩΝ ΚΛΑΣΙΚΗΣ ΜΟΤΟΣΙΚΛΕΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΓΑΛΙΑΝΗ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΛΑΡΗΣ
Είναι γνωστό ότι «την ιστορία τη γράφουν οι παρέες». Έτσι ξεκίνησε και η Ελληνική Λέσχη Φίλων Κλασικής Μοτοσικλέτας ως μια μικρή παρέα από το 1990, από μοτοσικλετιστές που τους ενώνει η αγάπη για οποιοδήποτε δίτροχο. Έτσι το μηχανάκι του πατέρα ή του παππού πήρε τη θέση του στο γκαράζ δίπλα στο σύγχρονο, ξανακύλησε στους δρόμους ξυπνώντας μνήμες, μυρωδιές, καπνούς και χρώματα, ξυπνώντας ενίοτε και τους γείτονες με εκείνες τις ελεύθερες εξατμίσεις. Σήμερα η Λέσχη ξεπερνά τα 400 μέλη, είναι μέλος της Ε.Ο. ΦΙΛ.Π.Α και Μοτοσικλέτας (Ελληνική Ομοσπονδία Φίλων Παλαιού Αυτοκινήτου και Μοτοσικλέτας) και της FIVA (Federation Internationale Vehicules Ancient) και πέρα από την ανταλλαγή απόψεων, πληροφοριών και τεχνικών γνώσεων, ξέρει να κάνει καλά αυτό που περιμένει κάθε μοτοσικλετιστής: «Να περνάει καλά και να χαίρεται τη μοτοσικλέτα του».

Έτσι η Λέσχη διοργάνωσε τριήμερο αγώνα το «CLASSIC ENDURANCE», τον πιο απαιτητικό της αγώνα, το τριήμερο 25-27 Φεβρουαρίου 2012 για 10η συνεχή χρονιά. Αγώνας «αντοχής και ακριβείας» με συμμετοχή πιστοποιημένων από τη FIVA μοτοσικλετών, κατασκευασμένων μέχρι το 1978. Ήταν και αυτή μια δυνατή εμπειρία στην οποία αυτοί που έλαβαν μέρος ήξεραν ότι πρέπει να ανταγωνιστούν με τα στοιχειά της φύσης τις αγριάδες του καιρού, τυχόν ατυχίες, τις μεγάλες αλλά πανέμορφες διαδρομές και κάποιες Μοτοσικλέτες οι οποίες, παρ' όλες τις δεκαετίες και τα εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα που κουβαλάνε στην πλάτη τους. αποδεικνύονται πολύ σκληρά καρύδια.
Ο φετινός αγώνας πραγματοποιήθηκε στην Πελοπόννησο με επίκεντρο την Κυπαρισσία όπου έγιναν και οι δύο διανυκτερεύσεις. Το συνολικό μήκος ήταν περίπου 1.000 χλμ. σε πολύ όμορφες διαδρομές. Στο πρόγραμμα συμπεριλήφθησαν επισκέψεις στους αρχαιολογικούς χώρους της Αρχαίας Μεσσήνης και του ναού του Επικούριου Απόλλωνα στις Βάσσες. Στο πέρασμά τους βρέθηκε και το χωριό μας, η Αγαλιανή, όπου οι αγωνιζόμενοι έκαναν στάση για να ξεκουραστούν οι «γηραιές κυρίες τους». Εκεί τους υποδέχτηκαν ο πρόεδρος του εμπορικού συλλόγου Κυπαρισσίας κος Πάνος Παναγιωτόπουλος, ο πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου κος Ηλίας Μπάλτας και σχεδόν όλο το χωριό το οποίο ήδη βρισκόταν στο «πόδι» αφού είχε τελειώσει η παρέλαση των μεταμφιεσμένων που οργάνωσε με επιτυχία ο Σύλλογός μας.
Οι αγωνιζόμενοι δέχτηκαν τη φιλοξενία του χωριού μας στη ταβέρνα, αφού γεύτηκαν τους τοπικούς μεζέδες, αντάλλαξαν αναμνηστικές πλακέτες και μετά από αρκετή ώρα αποχώρισαν ξεκούραστοι και ευχαριστημένοι.

ΚΟΠΗ ΠΙΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΓΑΛΙΑΝΗ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Για την επομένη των Θεοφανίων ήταν προγραμματισμένη από το Σύλλογο της Αγαλιανής η κοπή της βασιλόπιτας στο χωριό μας, για το καλωσόρισμα του καινούργιου χρόνου 2012. Η εκδήλωση αυτή φαίνεται ότι καθιερώνεται οριστικά, αφού γίνεται για τρίτη χρονιά μετά τις δυο πρώτες παρόμοιες επιτυχημένες εκδηλώσεις κάτω στο χωριό. Και η φετινή εκδήλωση ήταν απόλυτα πετυχημένη, αφού και η συμμετοχή των συγχωριανών μας ήταν καθολική και η ατμόσφαιρα άκρως πατριωτική, εγκάρδια και χαρούμενη.
Οι γνωστές κυρίες του χωριού μας έβαλαν και φέτος τα χεράκια τους και έτσι, εκτός από τα παρατεθέντα από το καφενείο εκλεκτά φαγητά, γευτήκαμε παραδοσιακά εδέσματα που θύμισαν σε όλους μας τις πατρικές μας οικογένειες, αφού τα εδέσματα αυτά είχαν την τιμητική τους τις γιορτινές ημέρες των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Θεοφανίων στο χωριό μας. Υπάρχουν βεβαίως πολλοί ωραίοι κουραμπιέδες και μελομακάρονα αλλά με τα πατρικά μας αντίστοιχα δεν συγκρίνεται κανένα και τέτοια προσφέρθηκαν εν αφθονία στην εκδήλωση αυτή. Αξίζει να τονίσουμε ότι η βασιλόπιτα που κόπηκε και μοιράστηκε σε όλους δεν ήταν αγορασμένη, αλλά χειροποίητη από την αγαπητή σε όλους μας Αιμιλία Κωνσταντίου Αλβενιώτη που ήταν και η ψυχή της εκδήλωσης, για την ευγένεια την προθυμία και τη δραστηριότη¬τα που αναπτύσσει χωρίς να υπολογίζει κούραση και κόστος.
Κατά τα άλλα τηρήθηκαν τα προβλεπόμενα και καθιερωμένα. Όλοι πιστεύω περάσαμε ένα πολύ ευχάριστο βράδυ στον αγαπημένο μας τόπο, παρέα με αγαπητούς συγχωριανούς μικρούς και μεγάλους. Χαρήκαμε την παρουσία του αγαπητού μας συγχωριανού και φίλου Πάνου Χρήστου Παρασκευόπουλου ο οποίος με την επανεμφάνισή του έδωσε ζωντάνια χαρά και ελπίδα σε όλους μας ότι η σημαντική για το χωριό μας οικογένεια του νονού μου, αείμνηστου Χρήστου Παρασκεύοπουλου (μην ξεχνάμε ότι όλες οι ελιές του χωριού μας προέρχονται από το φυτώριο που πρώτος οραματίστηκε και υλοποίησε στις Λάκοντες ο αείμνηστος νονός μου, αμέσως μετά τον πόλεμο) είναι παρούσα και στο χωριό μας.
Η εκδήλωση έγινε στο μοναδικό καφενείο του χωριού μας και για μια ακόμη φορά όλοι αντιληφθήκαμε την μεγάλη αξία και χρησιμότητα ενός τέτοιου χώρου για το χωριό μας, ευχή και ελπίδα μας είναι το καφενείο να μπορέσει να επιβιώσει, για το καλό του χωριού μας πρώτα - πρώτα, αλλά επειδή οι ευχές δεν αρκούν πρέπει όλοι μας να συμβάλλουμε προς την κατεύθυνση αυτή, επισκεπτόμενοι όσο πιο συχνά μπορούμε το καφενείο και εμψυχώνοντας, με την παρουσία και την συμβολή μας βεβαίως, τον ενοικιαστή του χώρου αγαπητό μας Τζίμη, ο οποίος πέρα από τις ποιοτικές υπηρεσίες που προσφέρει (ψωμί - σουβλάκια -κρασί - φαγητό - καφέ - ποτό κλπ) είναι και εξαίρετος χαρακτήρας με ήθος, αξιοπρέπεια και ευγενική συμπεριφορά, προς όλους ανεξαιρέτως τους επισκέπτες του καφενείου και του χωριού μας γενικότερα.

Ο ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ
ΣΤΗ Γ.Σ. ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΡΘΑ ΜΠΟΥΣΟΥΛΑ
Χρόνια πολλά και υγεία σε όλους. Αισθάνομαι την ανάγκη να απευθύνω μερικά λόγια για τού¬τη τη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου μας, την πιο κρίσιμη από όλες τις άλλες Συνελεύσεις. Για την εκλογή του νέου Δ.Σ. επικρατεί μια ατμόσφαιρα καθόλου αισιόδοξη για το Σύλλογό μας. Δεν είναι μόνο η σκέψη της σύγκρισης με τον Πρόεδρό μας που φεύγει που ήταν τόσο αξιόλογη και αποτελεσματική η προσφορά του στο Σύλλογο, είναι και η κρίση που υπάρχει πια στην Ελλάδα. Οι δυσκολίες, τα προβλήματα που λίγο ή πολύ δημιουργούνται στη ζωή όλων μας κάνουν τον καθένα από τους νέους μας να μην αποφασίζουν να γίνει πρόεδρος και να αναλάβει τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις που συνεπάγονται στις ανάγκες του Συλλόγου. Χωρίς κεφαλή προέδρου ο Σύλλογος κινδυνεύει να μην έχει τη συνέχεια που του αξίζει. Αλήθεια 40 χρόνια πως στάθηκε όρθιος, πως διατήρησαν τα ήθη και τα έθιμά μας, τις παραδόσεις μας, δεν αντιμετώπισαν δυσκολίες δεν αγωνίστηκαν; δεν επεδίωκαν να ακούσουν επαίνους, ούτε για να πάρουν μισθό, είχαν την διάθεση προσφοράς, αγάπη για το χωριό, το χωριό μας είναι η ίδια μας η ύπαρξη. Το Σύλλογο πρέπει να τον διαφυλάξουμε και να τον κρατήσουμε. Απευθύνομαι στα παιδιά μας που όλοι ξέρουμε ότι έχουν ικανότητες, είναι η ελπίδα μας, ο ένας να συμπληρώνει τον άλλον, να βοηθάει με ανιδιοτέλεια, δεν θα εγκαταλείψουμε τα ιδανικά μας. Έχοντας εμπιστοσύνη στους εαυτούς μας και θάρρος θα προχωράμε, θα αγωνιζόμαστε κοντά στο Σύλλογό μας, με ενότητα, σύνεση και σωφροσύνη πάντα με πυξίδα την αγάπη και με τη βοήθεια του Θεού να σηκώνουμε τη σημαία της Αγαλιανής όσο πιο ψηλά μπορούμε και θα τα καταφέρουμε.

ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 85

Δρ. Χανς Ίλλιχμανν
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα της Καλαμάτας "Ελευθερία" 20-11-11

Ακόμη μια φορά επί του Θέματος "Natura 2000" και "καρέτα-καρέτα
Η σχεδιαζόμενη κατασκευή των πενήντα παραθεριστικών κατοικιών, κατά μήκος της παραλίας μεταξύ Αγιαννάκη και Ε-λαίας, του Κυπαρισσιακού Κόλπου, έχει προκαλέσει την έντονη δυσαρέσκεια στον ευρύτερο πληθυσμό της περιοχής και φυσικά την αντίσταση διαφόρων συλλόγων και περιβαλλοντολογικών οργανώσεων όπως: του Συλλόγου για την Προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας "Αρχέλων" και του Οικολογικού Συλλόγου "Λαπίθας". Η προ ολίγου καιρού ταχεία κατασκευή τεσσάρων δρόμων σε μία προστατευόμενη περιοχή με αμμόλοφους, στην επικείμενη παραλία, χωρίς καμία σύνδεση αυτών των δρόμων με το δημόσιο οδικό δίκτυο, σε συνδυασμό με την απόλυτη απαγόρευση της διέλευσης οχημάτων εκεί, καθώς και της απαγόρευσης του κάμπινγκ σε αυτήν την περιοχή, έχουν προκαλέσει έκπληξη σχετικά με την διαφάνεια των δραστηριοτήτων των τοπικών αρχών. Μήπως οι τοπικές αρχές δεν γνωρίζουν στην πραγματικότητα τίποτα, σχετικά με τις εκεί ισχύουσες νομικές διατάξεις; Ή μήπως οι αρμόδιοι φορείς γνωρίζουν τους σχετικούς κανονισμούς και τους παραβλέπουν σκόπιμα; Στο πλαίσιο αυτό τίθεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το ερώτημα, αν υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ των πολεοδομικών ρυθμίσεων, ότι κάποιες άδειες κτηρίων μπορούν να εκδοθούν μόνο εάν τα προς δόμηση οικόπεδα έχουν πρόσβαση στο δημόσιο οδικό δίκτυο, και των εσπευσμένα "διά νυκτός" νεοκατασκευασθέντων αυτών τεσσάρων δρόμων εκεί κοντά στην παραλία. Μήπως αυτοί οι τέσσερις δρόμοι, εντός της περιβαλλοντολογικά προστατευόμενης περιοχής, κατασκευάσθηκαν για να εξυπηρετούν την προστασία αυτής της ζώνης; Επισήμως αυτοί οι τέσσερις δρόμοι κατασκευάσθηκαν διότι ήταν αναγκαίοι και διότι υπήρξε η ανάλογη άδεια. Γιατί όμως αυτό; Έως τώρα οι λουόμενοι είχαν καλή πρόσβαση σε όλες τις παραλίες της περιοχής! Γιατί να διαμορφωθούν και άλλες προσβάσεις τέτοιας μορφής, που να οδηγούν στο μέλλον σε αυτές τις τέσσερις συγκεκριμένες τοποθεσίες;
Οι ισχύουσες εθνικές και διεθνείς νομοθεσίες όπως "Νομοθεσία Natura 2000" ή "Νομοθεσία οικοτόπων πανίδας και χλωρίδας / FFH" που ρυθμίζουν και την προστασία της θαλάσσιας χελώνας καρέτα-καρέτα είναι σε όλους γνωστές. Ο καθένας μπορεί να τις βρει εύκολα και να τις διαβάσει και στα ελληνικά στο Διαδίκτυο. Το ίδιο ισχύει και για τις δικαστικές αποφάσεις των δικαστηρίων της Ευρωπαϊκής Επιστροπής που πάρθηκαν κατά της Ελλάδος το 1980 και το 1982.
Το 1984 επίσης, η Ελλάδα προειδοποιήθηκε, ότι εάν δεν ανταποκριθεί και δεν υλοποιήσει τις αποφάσεις των εν λόγω δικαστηρίων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, θα επέλθει επιβολή οικονομικών κυρώσεων, για τη μη εκτέλεση των καθηκόντων της. Οι αναγκαίες δαπάνες για την εφαρμογή των κανονισμών και των παραπάνω δικαστικών αποφάσεων θα πληρώνονταν σε μεγάλο βαθμό από το ανάλογο ταμείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και κάτι ακόμη: λόγω της τρέχουσας οικονομικής κρίσης την Ελλάδα, τα έξοδα τέτοιου είδους δαπανών θα καταβάλλονταν από τις Βρυξέλλες κατά 90%.
Θα ήταν ντροπή για όλες τις τοπικές αρχές γύρω από τον Κυπαρισσιακό Κόλπο και για την περιφερειακή διοίκηση της περιοχής, να άφηνε μια τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη, χωρίς να έχει κάνει ουδεμία προσπάθεια. Ποιος θα μπορούσε, χωρίς την παραπάνω προστασία, να εγγυηθεί στο μέλλον ότι αυτός ο φυσικός θησαυρός του Κυπαρισσιακού Κόλπου θα παραμείνει ως έχει;
Πρόκειται για μία περιοχή με ιδιαίτερο φυσικό κάλλος, που από αυτό το κάλλος εξαρτάται το μέλλον του τουρισμού, κατά συνέπεια του βιοτικού επιπέδου της περιοχής και προ πάντων του ήπιου τουρισμού, του λεγόμενου οικολογικού τουρισμού. Θα μπορούσε για παράδειγμα να συζητηθεί κατά πόσο οι τοπικές αρχές θα μπορούσαν να μεταβιβάσουν αρμοδιότητες σε έναν σύλλογο ο οποίος θα μπορούσε με την σειρά του να αναλάβει μελέτες ή εργασίες που το κράτος δεν θέλει ή δεν μπορεί να κάνει. Έτσι για παράδειγμα: την ανάπτυξη ενός συνολικού σχεδιασμού της περιβαλλοντολογικά προστατευόμενης περιοχής, την σαφή οριοθέτηση αυτής της περιβαλλοντολογικά προστατευόμενης περιοχής, σηματοδότηση της προστατευόμενης ζώνης, πινακίδες με τις σχετικές σημάνσεις και απαγορεύσεις.
Ακόμη την ανοικοδόμηση υποδομών όπως: χώροι στάθμευσης οχημάτων, εγκαταστάσεις κάμπινγκ, παροχή νερού, τουαλέτες, εστιατόρια, Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, επαγγελματικούς οδηγούς και πολλά άλλα. Αυτή τη στιγμή η κατάσταση έχει ως εξής: ο Σύλλογος "Αρχέλων" αποτάνθηκε απευθείας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, επικαλούμενος τις παραπάνω δικαστικές αποφάσεις. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην συνέχεια άσκησε πίεση στο αρμόδιο υπουργείο στην Αθήνα, οπότε οι αρμόδιες αρχές (Πολεοδομία) του Δήμου Τριφυλίας έδωσαν εντολή να σταματήσει αμέσως η πλέον παράνομη σχεδιαζόμενη κατασκευή των πενήντα παραθεριστικών κατοικιών, ο δε ιδιοκτήτης των οικοπέδων στα οποία κατασκευάστηκαν οι τέσσερις νέοι δρόμοι πρέπει να επαναφέρει αυτά τα οικόπεδα στην προηγούμενη φυσική τους μορφή. Διαφορετικά αν δεν τα επαναφέρει στην φυσική τους μορφή, υποχρεούται να πληρώνει μία ποινή ύψους 700 Ευρώ ετησίως. Επιπλέον, η εκπλήρωση όλων των άλλων λοιπών υποχρεώσεων, παραμένουν ως έχουν αποφασιστεί από τις παραπάνω δικαστικές αποφάσεις για την εν λόγω ζώνη. Πριν από λίγο καιρό το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Τ ρ ι φ υ λ ί α ς, αποφάσισε να προετοιμάσει και να διοργανώσει μια δημόσια ενημερωτική συνάντηση με όλους τους τοπικούς και κοινωνικούς φορείς για το θέμα αυτό. Εδώ εκφράζεται η ελπίδα, ότι οι τοπικές αρχές θα προσκαλέσουν και τους εκπροσώπουςε του Συλλόγου "Αρχέλων" και ότι θα τους αφήσουν το περιθώριο, να εκθέσουν τις δικές τους σχετικές επι¬στημονικές απόψεις, έτσι ώστε να καταλάβει ο καθένας, όχι μόνο την αναγκαιότητα της περιβαλλοντολογικής προστασίας και το νόημα της προστασίας της θαλάσσιας χελώνας, αλλά τελικά την ουσία τού τι σημαίνει προστασία όλης της φύσης. Σημαίνει και προστασία των ανθρώπων! Προστασία μιας περιοχής με ένα τόσο ιδιαίτερο κάλλος και φυσικό πλούτο, που πρέπει να διατηρηθεί για τους ανθρώπους που ζουν τώρα, αλλά και για τις μελλοντικές γενιές.

Δημοσθένης Αποστολόπουλος   Ιατρός - Χειρουργός 

Χριστούγεννα "Ένα κάλεσμα και ένα χαμόγελο
Της νιότης μου το μακρινό αηδόνι, κάθε χρόνο μου φέρνει τις γλυκιές μελωδίες που πρωτοάκουσα στην εκκλησία του χωριού, που γεννήθηκα, από τις ακένωτες στοργής γιορτές των Χριστουγέννων. Αυτές οι μνήμες συγκαταλέγονται εις τους αγέραστους θησαυρούς της ζωής μας, που η παχιά σκόνη του ανάλγητου χρόνου δεν μπορεί να εξαφανίσει. Αυτές οι μνήμες, το γεγονός της γέννησης του Χριστού και ο μεγαλοπρεπής εορτασμός του είναι το μοναδικό γεγονός που χάρισε ένα ιερό νόημα στην ύπαρξη του ανθρώπου, ως μοναχικού όντος και συγχρόνως, ως μέλους μιας αδελφικής κοινωνίας. Από χρόνο σε χρόνο όμως η "πολιτισμένη" σήμερα ανθρωπότητα γλιστράει όλο και πιο βαθιά, πιο έντονα και ανισόρροπα στην αβεβαιότητα, αλλά και τόσο πιο ανόητα δέχεται τις μεγάλες γιορτές, τις ιερότατες των Χριστουγέννων. Στην πατρίδα μας πέρασε ακόμη ένας χρόνος, χρόνος δύσκολος και για εμάς και για την Ευρώπη αλλά και για τον κόσμο ολόκληρο. Ένας χρόνος σπαρμένος με ελάχιστες ελπίδες και πολλή απαισιοδοξία. Γευτήκαμε τη φρίκη του κινδύνου χορεύοντας δίπλα στο γκρεμό. Δεν τελειώσαμε! Ας μη σφυρίζουμε αδιάφοροι και αμέριμνοι πάνω σε ανοιχτό μνήμα που περιμένει το μέλλον, διότι το ενδεχόμενο μιας νέας, ίσως χειρότερης κρίσεως έχει συνδεθεί με τη μοίρα μας. Η κτηνώδης αξίωση που αντηχεί ως υβριστική στάση, η αξίωση "του εδώ και τώρα" προσβάλει την αξιοπρέπειά μας και εκμηδενίζει όλους τους οραματισμούς μας για ένα καλύτερο, υψηλότερο, φωτεινότερο τρόπο ζωής. Βαδίζουμε προς τις μεγάλες γιορτές της Χριστιανοσύνης με κομμένη την ανάσα και με βαθειά μέσα μας την ταπείνωση ως Έλληνες, ως Έλληνες που δίδαξαν στους άλλους λαούς την Δημοκρατία και την Ισοπολιτεία. Πρόσφατα ζήσαμε τον ολοφάνερο θρίαμβο ενός πολιτειακού, εθνικού και πνευματικού μηδενισμού για τον οποίο πολλά λέγονται, αλληλοσυγκρουόμενες εκτιμήσεις και πολλές ικεσίες διατυπώνονται, συναρθρωμένες με βαριές υποψίες για τις μαύρες, ταπεινωτικές και εξευτελιστικές αυτές ημέρες. Μια ζοφερή περίοδος στο γέρμα του χρόνου προ της γιορτής της αγάπης! Οι συμβολισμοί των άγιων αυτών ημερών με τα ευφρόσυνα συναισθήματα είναι για όλους ένα πραϋντικό, και η αναγέννηση του Θεανθρώπου μας θυμίζει ότι ο άνθρωπος εξακολουθεί να ανασαίνει ακοίμητος. Μας υπενθυμίζουν και μας παροτρύνουν να μην ξεχνάμε τον διπλανό μας άνθρωπο, στην ανακούφιση των αναγκών του και του πόνου του, που πολλές φορές αρκεί ένα χάδι, ένα ζεστό ανθρώπινο χαμόγελο για να τα απαλύνει. Αυτές τις ημέρες ας προσπαθήσουμε να ξεχάσουμε το μαύρο κλίμα που οι ανάλγητοι αυτοί καιροί έχουν δημιουργήσει και με αντίσταση στην ύπνωση των συνειδήσεων και τη δολοφονία των ψυχών που απεργάστησαν οι "πολιτισμένοι" να χαρίσουμε και στη δική μας ύπαρξη αλλά και συνανθρώπους μας λίγο περισσότερο φως. Ας προσκαλέσουμε σ' ένα τραπέζι μερικές ακριβοθώρητες κυρίες για να φρεσκάρουμε τη γνωριμία μας και τις φέρουμε σε επαφή και μεταξύ τους διότι και αυτές ξεχνιούνται και χάνονται μέσα στο χάος της ανθρώπινης αδιαφορίας και αυτές δεν είναι άλλες από τις αρετές της αγάπης, της ταπεινοφροσύνης, της πραότητας, της ελεημοσύνης, της αγαθοεργίας, της ευεργεσίας και της φιλανθρωπίας. Να κάνουμε μια βόλτα μαζί και να χαιρετίσουμε τους συνανθρώπους μας με ένα "γεια και χαρά" και να είσθε βέβαιοι ότι το αυθόρμητο δικό μας θα πάρει το εγκάρδιο από τους άλλους και αβίαστα θα έλθει το χαμόγελο της χαράς και της αγάπης που τόσο το έχουμε ανάγκη όλοι μας και είναι το μόνο όπλο για να κερδίσεις τις ψυχές.
Χαμογελάστε λοιπόν στα εγκαταλελειμμένα άτομα, τα λυπημένα, τα άρρωστα, στα σεβαστά και τα ρυτιδωμένα αλλά και τα ανθηρά.
Είναι το φάρμακο που ζωντανεύει την ελπίδα και την εμπιστοσύνη για τη ζωή.
Είναι τόσο εύκολο και ανέξοδο και κυρίως όταν είναι εσώψυχη η προσφορά του, που εκφορτίζει και εμάς με την ηθική και ψυχική ικανοποίηση διότι κάναμε αυτό που θέλαμε να κάνουν οι άλλοι σ' εμάς.
Εμείς οι Έλληνες είμαστε ένας λαός με μια έμφυτη και ειρηνική τοποθέτηση, που σ' όλη του την ιστορία πολέμησε πάντοτε αμυντικά υπερασπιζόμενος τα μικρά του εδάφη και τη μεγάλη του εθνική τιμή, μιας και η μοίρα τον έταξε να ζει ανάμεσα στα δυο μεγάλα τμήματα του πλανήτη, την Ανατολή και τη Δύση και έπαιξε, αλλά και τώρα είναι από ψηλά προορισμένο να παίξει ένα ρόλο θετικό και δημιουργικό για το σύνολο, φτάνει οι λεγόμενοι "μεγάλοι", που τυχαίνει με την υλική τους δύναμη να κυβερνούν τον κόσμο, να το αναγνωρίσουν και να τον αφήσουν ήσυχο. Το έτος που έρχεται θα είναι έτος ιδιαίτερα κρίσιμο και αποφασιστικό για το μέλλον. Στο έτος αυτό θα δοκιμαστεί η αντοχή μας, θα κριθεί η ενότητά μας η ελληνικότητα της ύπαρξής μας.
Μας λένε ότι η Ελλάδα κινδυνεύει, αν κινδυνεύει, ο κίνδυνος δεν αντιμετωπίζεται με τον αποπροσανατολισμό του Ελληνικού λαού, με γελοίες διασκεδάσεις του πόνου του, αλλά με την αυστηρή και συνεπή επικέντρωση στην έγνοια της πατρίδος, στο καθήκον προς την αληθινή Δημοκρατία. Αυτά για εμάς. Από την άλλη όμως, ανήκουμε σε μια άθροιση κρατών η λεγόμενη Ευρωπαϊκή ένωση, (όχι Ευρωπαϊκή κοινωνία .....), που είναι μια άθροιση ανθρώπων αλληλοϋποβλεπόμενων. Αυτή λειτουργεί με μια συνθήκη, του Ευρωπαϊκού συντάγματος, στηριζόμενη στις αξίες της "ανθρώπινης αξιοπρέπειας" και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η οποία δεν κατάφερε, δεν θέλησε ή δεν επεδίωξε να απαλλάξει τον άνθρωπο της από τη δικτατορία των συνανθρώπων. Παγιδευμένοι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας από τα οικονομικά τους συμφέροντα, δεν νιώθουν την ακραία δραματικότητα των καιρών αυτών και δεν συνειδητοποιούν τα επιτακτικά τους καθήκοντα της αλληλεγγύης, και έτσι εξακολουθούν να πολιτεύονται ως κράτη αυτόνομα υπό απατηλή Ευρωπαϊκή προκάλυψη.
Έτσι επιβάλλεται σ' εμάς να είμαστε Άγρυπνοι όλοι και ενωμένοι να επινοήσουμε χειρισμούς ευφυείς για την προάσπιση της αξιοπρέπειάς μας, της ελληνικής τιμής και την επιβίωσή μας σ' ένα κόσμο μισελληνικό, αγνώμονα και υλιστικά θρασύ.
Ας υψώσουμε το βλέμμα, το χρόνο αυτό της αμηχανίας που έρχεται, στον ουρανό, και να παρακαλέσουμε τον Θεό - που ποτέ δεν μας εγκατέλειψε, να ευσπλαγχνισθεί την Ελλάδα.
Ευλογημένος, φωτεινός και γόνιμος ο νέος χρόνος σ' όλους. Και για την πατρίδα μας χρόνος θετικός και αποφασιστικός και χρόνος του εμείς και όχι του εγώ.
Μ' ένα χαμόγελο σας χαιρετώ.

Ατενίζοντας την καινούργια χρονιά
Γυρίζω διστακτικά τη σελίδα... 2011 ανήκει πια στο παρελθόν. Μια ακαθόριστη θλίψη αγγίζει την ψυχή μου για ότι πέρασε και χάθηκε μέσα στη λήθη του χρόνου. Δεν θέλω όμως να παρασυρθώ σε απολογισμούς... Νιώθω την καρδιά μου να φτερουγά στ' αρχίνισμα της καινούργιας χρονιάς. Τι μέλλει άραγε γενέσθαι; Δεν μπορώ ούτε τολμώ να προφητεύσω... είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να "ζητιανέψω" απ' τον Θεό τούτη την ιερή στιγμή της μετάβασης από την μια χρονιά στην άλλη. Είναι τόσες οι οδύνες που ταλαιπωρούν τη γη μας, απέραντη η μοναξιά της καρδιάς... και το μήνυμα της αγάπης των Χριστουγέννων την μητρόπολι των εορτών... Κοιτάζω συγκινημένη τη λευκή σελίδα με αριθμό 2012. Θείο χάρισμα για ένα καινούργιο ξεκίνημα... Βοήθα Χριστέ μου να κατοικήσεις μέσα στην καρδιά μας να την γεμίσουμε με όμορφες πράξεις που 'ναι απαύγασμα μιας καταξιωμένης ζωής, να συμβάλλομε στην πραγμάτωση της αγάπης, στην επικράτηση της ειρήνης, βοήθα να σε θυμόμαστε στις μικρές και μεγάλες στιγμές μας... Τούτη η χρονιά ας είναι λουσμένη από το Φως της δικής σου παρουσίας. Την έχομε τόσο ανάγκη.
Μάρθα Μπούσουλα

Για επικοινωνία με την ιστοσελίδα μας: κος Γεώργιος Χάλαρης, τηλ. 6944347609,

Ηλεκτρονική διεύθυνση: agaliani.trifilias@gmail.com

Επιστροφή στη σελίδα "Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΣ"